De cirkel is rond - terug in Bangkok
Door: Apryll en Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost en Maud
14 Maart 2008 | Thailand, Bangkok
Bij de ingang van het treinstation van 's Hertogenbosch hangt een aluminiumplaat met de volgende woorden uitgeponst: "Al reizende ervaart men het leven vreemder; overal anders en overal eender"
12 augustus 2006, Grand Escalante National Monument in de staat Utah. Gewekt door het felle maanlicht kruip ik die nacht de tent uit - die tent vanwege de ratelslangen. De woestijn is stil. Er staat geen zuchtje wind. Muisstil. Ontelbare sterren. De Melkweg hoog boven mij; zichtbaar ondanks de bijna volle maan. Ik geef me de tijd de omgeving goed in me op te nemen. Mijn zintuigen zijn overbelast door de afwezigheid van enige menselijke interferentie: geen kunstmatig licht, geen geluid van auto's of vliegtuigen in de verte, geen geuren, geen strook asfalt, stoeptegels of zelfs kortgemaaid gazon. De woestijn is surre-eel, afstandelijk, kil, onmenselijk. Ik bevind me op de meest afgelegen plek waar ik ooit geweest ben. En tevens een van de mooiste.
De kleinste details, zoals het milde licht schijnent op een dor blad laag aan een struik, worden vele malen uitvergroot en versterkt. Juist door de afwezigheid van overvloedige impulsen om me heen is de belevenis zo intens, ik ben me bewust van elke ademhaling en zandkorrel onder mijn voeten. Even later ga ik terug in de tent waar ik, gelukkig en voldaan, slaap als een roosje totdat de zon me wakker maakt.
12 maart 2008, Centraal Bangkok, Khao San Road.
Na een treinreis van ruim 7 uur, de 'sneltrein' had meer dan twee uur vertraging wat opstaan om 2.30 uur 's ochtends achterlijk deed lijken, staan we in Chinatown, Bangkok, met de fiets in de hand. "Daar gaat 'ie dan!" Afgezien van de penetrante uitlaatgassen valt fietsen in de trage stroom reuze mee. Het verkeer is als een massa lava, gestaag maar zeker, iets wat erg frustrerend is voor de wandelaar (die slechts moeilijk de wegen kan oversteken), maar goed te doen is zolang je je in deze stroom bevindt.
Khao San Road is de backpackerspot; wat ons uiteraard aanspreekt vanwege de goedkope guesthouses. Gedurende de dag neemt de intensiteit op de weg toe en tegen de avond is het een absurde belevenis; ontelbare felbelichte reclameborden hoog en laag, klein en groot, winkeltjes en straatstandjes waar men fruit, wok- en indische maaltijden, kleding, souveniers, stickers, buttons (jawel; buttons...), schoenen, bier, whiskey, boeken, gitaren, tweedehands kampeerspullen, rondreizen, hoeden, voetballen, illegale CD's en nog 1001 meer dingen aan de man tracht te brengen. De straat is volgepakt, overbepakt met reizigers, die onderling een diversiteit vertonen wat duidelijk maakt dat de 'backpacker' allang niet meer die armoezaaier van weleer is, maar veelal 'trendy' van aard is. Taxi's, 'tuk tuks', mobiele straatstandjes, liche vrachtwagens en vooral brommers proberen zich door de massa te persen. Creedence Clearwater Revival. Techno. Bob Marley. Meer 'boem boem boem'. Het collectieve geluid van honderden mensen...
Weer een overvloed van impulsen, kortsluiting nabij; hier moet ik tussenuit, dit is te veel! Juist door het overvloedige word ik ongevoeliger, hoewel de ervaring nog steeds intens is. Op een vreemde manier voel ik me tussen al deze activiteiten en mensen eenzamer dan in de woestijn 20 maanden eerder. Met name de verkopers en taxirijders lijken door het teveel aan 'ontmoetingen' met andere mensen leeg, 'de-humanized'. Het overvloedige koopgedrag van de bezoekers draagt eveneens bij aan het gevoel van eenzaamheid en vervreemding. Ieder individu in z'n eigen micro-cosmos.
Ik ben blij wanneer we het kleine kamertje invluchten voor relatieve rust. De ventilator brengt verkoeling en het gezoem maakt de oogleden zwaar. Ik kruip onder het zelfgemaakt afdakje van een deken in de hoop wat van het TL-buis licht o de gang te blokkeren en probeer de slaap te vatten.
"Al reizende ervaart men het leven vreemder; overal anders en overal eender"
Zondag 16 maart vliegen we naar Seattle. Bedankt voor jullie interesse in onze reis. We hopen dat jullie met plezier kennis hebben genomen van onze reisimpressies.
Groetjes,
Apryll en Joost
==================================================================================
At the entrance of the train station of 's Hertogenbosch, there's hanging an aluminium plate with the following words: "When travelling one experiences living strangely; everywhere differently and everywhere alike"
12 augusts 2006, Grand Escalante National monument in the state Utah. Awoken by the bright moonlight I crawl outside the tent - a tent because of the rattle snakes. The desert is silent. There's no breeze whatsoever. Dead silence. Uncountable stars. The Milkyway high above me; visible in spite of the almost full moon. I give myself time to soak in the surroundings well. My sences are overloaded by the absence of any human interference: no artificial lights, no sound of cars or planes at the distance, no fragrances, no strip of asphalt or neat field of grass. The desert is surreal, distant, chilly, inhuman. I am in the most wild place where I've ever been. And also one of the most beautiful.
The smallest details, such as dim light shining on a dry leaf at the base of a shrub, is enlarged and reinforced immensely. Just because the absence of abundant pulses around me is the experience so intense, I am aware of each breath and sand grain under my feet. A little later I return to the tent where I, happy and satisfied, sleep gently until the sun wakes me up.
12 March 2008, central Bangkok, Khao San Road.
After a long train ride of over 7 hours, the 'rapid' had more than two hours delay, making standing up at 2.30 AM seem ridicilous, we stand in Chinatown, Bangkok, with the bicycle in the hand. "There we go!" Apart from the penetrating exhaust gases it turns out to be pretty easy going. The moving is as a mass of lava, steady but certainly, something what is highly frustrating for the pedestrian (who has lots of difficulties crossing roads), but well to do as long as you yourself are in this flow.
Khao San Road is the backpackerspot; which of course attracts us because of the cheap guesthouses. During the day the intensity on the road increases and by the evening it is absurd; uncountable brightly lit bill boards high and low, small and large, stores and streetvendors where one sells fruit, Thai and Indian meals, clothing, souvenirs, stickers, buttons (yes; buttons...), shoes, beer, whiskey, books, hats, second-hand camping gear, travel tours, soccerballs, illegal CD's and 1001 more things. The street is packed, overpacked with travellers, who show a diversity that makes clear that the 'backpacker' isn't the poor nickelturner in ragged clothes anymore, but mostly 'trendy'. Taxis, 'tuk tuks', mobile straatcards, light trucks and especially scooters try to make way through the crowds. Creedence Clearwater revival. Techno. Bob Marley. More 'boom boom boom '. The collective sound of hundreds of people...
An abundance of impulses, short circuit is nearby; I must get away from here, this is too much! Because such an abundant I become more insensitively, although the experience is still intense. In a strange manner I feel myself between all these activities and people more solitary than in the desert 20 months earlier. Particularly the salesmen and taxidrivers seem to be empty, 'de-humanized' by too many 'meetings' with other people. The abundant shopping behaviour of the visitors also contributes to the feeling of loneliness and alienation. Every individual in his own micro-cosmos.
I am happy when flee into our small room for relative rest. The fan cools us down and the and the buzzing makes the eye lids grow heavy. I crawl under the selfmade shelter of a blanket, hoping that it blocks some of the fluorescent lamp that's hanging in the ally and try to go to sleep.
"When travelling one experiences living strangely; everywhere differently and everywhere alike"
16 March we fly to Seattle. Thanks for your interest in our travels. We hope that you have enjoyed our travel impressions.
Greetings, Apryll and Joost
12 augustus 2006, Grand Escalante National Monument in de staat Utah. Gewekt door het felle maanlicht kruip ik die nacht de tent uit - die tent vanwege de ratelslangen. De woestijn is stil. Er staat geen zuchtje wind. Muisstil. Ontelbare sterren. De Melkweg hoog boven mij; zichtbaar ondanks de bijna volle maan. Ik geef me de tijd de omgeving goed in me op te nemen. Mijn zintuigen zijn overbelast door de afwezigheid van enige menselijke interferentie: geen kunstmatig licht, geen geluid van auto's of vliegtuigen in de verte, geen geuren, geen strook asfalt, stoeptegels of zelfs kortgemaaid gazon. De woestijn is surre-eel, afstandelijk, kil, onmenselijk. Ik bevind me op de meest afgelegen plek waar ik ooit geweest ben. En tevens een van de mooiste.
De kleinste details, zoals het milde licht schijnent op een dor blad laag aan een struik, worden vele malen uitvergroot en versterkt. Juist door de afwezigheid van overvloedige impulsen om me heen is de belevenis zo intens, ik ben me bewust van elke ademhaling en zandkorrel onder mijn voeten. Even later ga ik terug in de tent waar ik, gelukkig en voldaan, slaap als een roosje totdat de zon me wakker maakt.
12 maart 2008, Centraal Bangkok, Khao San Road.
Na een treinreis van ruim 7 uur, de 'sneltrein' had meer dan twee uur vertraging wat opstaan om 2.30 uur 's ochtends achterlijk deed lijken, staan we in Chinatown, Bangkok, met de fiets in de hand. "Daar gaat 'ie dan!" Afgezien van de penetrante uitlaatgassen valt fietsen in de trage stroom reuze mee. Het verkeer is als een massa lava, gestaag maar zeker, iets wat erg frustrerend is voor de wandelaar (die slechts moeilijk de wegen kan oversteken), maar goed te doen is zolang je je in deze stroom bevindt.
Khao San Road is de backpackerspot; wat ons uiteraard aanspreekt vanwege de goedkope guesthouses. Gedurende de dag neemt de intensiteit op de weg toe en tegen de avond is het een absurde belevenis; ontelbare felbelichte reclameborden hoog en laag, klein en groot, winkeltjes en straatstandjes waar men fruit, wok- en indische maaltijden, kleding, souveniers, stickers, buttons (jawel; buttons...), schoenen, bier, whiskey, boeken, gitaren, tweedehands kampeerspullen, rondreizen, hoeden, voetballen, illegale CD's en nog 1001 meer dingen aan de man tracht te brengen. De straat is volgepakt, overbepakt met reizigers, die onderling een diversiteit vertonen wat duidelijk maakt dat de 'backpacker' allang niet meer die armoezaaier van weleer is, maar veelal 'trendy' van aard is. Taxi's, 'tuk tuks', mobiele straatstandjes, liche vrachtwagens en vooral brommers proberen zich door de massa te persen. Creedence Clearwater Revival. Techno. Bob Marley. Meer 'boem boem boem'. Het collectieve geluid van honderden mensen...
Weer een overvloed van impulsen, kortsluiting nabij; hier moet ik tussenuit, dit is te veel! Juist door het overvloedige word ik ongevoeliger, hoewel de ervaring nog steeds intens is. Op een vreemde manier voel ik me tussen al deze activiteiten en mensen eenzamer dan in de woestijn 20 maanden eerder. Met name de verkopers en taxirijders lijken door het teveel aan 'ontmoetingen' met andere mensen leeg, 'de-humanized'. Het overvloedige koopgedrag van de bezoekers draagt eveneens bij aan het gevoel van eenzaamheid en vervreemding. Ieder individu in z'n eigen micro-cosmos.
Ik ben blij wanneer we het kleine kamertje invluchten voor relatieve rust. De ventilator brengt verkoeling en het gezoem maakt de oogleden zwaar. Ik kruip onder het zelfgemaakt afdakje van een deken in de hoop wat van het TL-buis licht o de gang te blokkeren en probeer de slaap te vatten.
"Al reizende ervaart men het leven vreemder; overal anders en overal eender"
Zondag 16 maart vliegen we naar Seattle. Bedankt voor jullie interesse in onze reis. We hopen dat jullie met plezier kennis hebben genomen van onze reisimpressies.
Groetjes,
Apryll en Joost
==================================================================================
At the entrance of the train station of 's Hertogenbosch, there's hanging an aluminium plate with the following words: "When travelling one experiences living strangely; everywhere differently and everywhere alike"
12 augusts 2006, Grand Escalante National monument in the state Utah. Awoken by the bright moonlight I crawl outside the tent - a tent because of the rattle snakes. The desert is silent. There's no breeze whatsoever. Dead silence. Uncountable stars. The Milkyway high above me; visible in spite of the almost full moon. I give myself time to soak in the surroundings well. My sences are overloaded by the absence of any human interference: no artificial lights, no sound of cars or planes at the distance, no fragrances, no strip of asphalt or neat field of grass. The desert is surreal, distant, chilly, inhuman. I am in the most wild place where I've ever been. And also one of the most beautiful.
The smallest details, such as dim light shining on a dry leaf at the base of a shrub, is enlarged and reinforced immensely. Just because the absence of abundant pulses around me is the experience so intense, I am aware of each breath and sand grain under my feet. A little later I return to the tent where I, happy and satisfied, sleep gently until the sun wakes me up.
12 March 2008, central Bangkok, Khao San Road.
After a long train ride of over 7 hours, the 'rapid' had more than two hours delay, making standing up at 2.30 AM seem ridicilous, we stand in Chinatown, Bangkok, with the bicycle in the hand. "There we go!" Apart from the penetrating exhaust gases it turns out to be pretty easy going. The moving is as a mass of lava, steady but certainly, something what is highly frustrating for the pedestrian (who has lots of difficulties crossing roads), but well to do as long as you yourself are in this flow.
Khao San Road is the backpackerspot; which of course attracts us because of the cheap guesthouses. During the day the intensity on the road increases and by the evening it is absurd; uncountable brightly lit bill boards high and low, small and large, stores and streetvendors where one sells fruit, Thai and Indian meals, clothing, souvenirs, stickers, buttons (yes; buttons...), shoes, beer, whiskey, books, hats, second-hand camping gear, travel tours, soccerballs, illegal CD's and 1001 more things. The street is packed, overpacked with travellers, who show a diversity that makes clear that the 'backpacker' isn't the poor nickelturner in ragged clothes anymore, but mostly 'trendy'. Taxis, 'tuk tuks', mobile straatcards, light trucks and especially scooters try to make way through the crowds. Creedence Clearwater revival. Techno. Bob Marley. More 'boom boom boom '. The collective sound of hundreds of people...
An abundance of impulses, short circuit is nearby; I must get away from here, this is too much! Because such an abundant I become more insensitively, although the experience is still intense. In a strange manner I feel myself between all these activities and people more solitary than in the desert 20 months earlier. Particularly the salesmen and taxidrivers seem to be empty, 'de-humanized' by too many 'meetings' with other people. The abundant shopping behaviour of the visitors also contributes to the feeling of loneliness and alienation. Every individual in his own micro-cosmos.
I am happy when flee into our small room for relative rest. The fan cools us down and the and the buzzing makes the eye lids grow heavy. I crawl under the selfmade shelter of a blanket, hoping that it blocks some of the fluorescent lamp that's hanging in the ally and try to go to sleep.
"When travelling one experiences living strangely; everywhere differently and everywhere alike"
16 March we fly to Seattle. Thanks for your interest in our travels. We hope that you have enjoyed our travel impressions.
Greetings, Apryll and Joost
-
14 Maart 2008 - 07:20
Maud:
zo April en Joost, het laatste Thailand/Laos verhaal van dit jaar. Ik heb er van genoten, al is het een wereld die ik helemaal niet ken. Mijn interessez voor dit werelddeel zijn gewekt.
Ik hoop dat jullie beidde een goede vlucht krijgen naar Montana. Weer die fietsen inpakken (hahaha).
Ons pap is gisteren officieel met Pensioen gegaan, overigens. Das ook wel een feestje waard!
En met mij gaat het goed, nog zes weekjes hierzo totdat we naar Zwitserland gaan voor werk. Heb de afgelopen dagen vrijwilligerswerk gedaan voor het ziekenhuis, Leuk hoor, zoveel aardige mensen kom je dan tegen.
Heel veel groetjes
Maud & Lou
-
14 Maart 2008 - 08:41
Littlebird:
Great stories!!! Nice photo's, I love your bikes together, so sweet!!! Bliss bless -
14 Maart 2008 - 15:48
Brian:
Thank-you Joost and Apryll for sharing your travel impressions with us. It's been a wonderful unfolding story. Thailand sounds interesting. Makes me want to go to Utah. -
14 Maart 2008 - 19:21
Taz:
Hi Joost en Apryll! Ik heb jullie reisverhalen met veel plezier gelezen en wacht vol plezier op het volgende deel dat er ongetwijfeld gaat komen. Veel plezier back in the States!
Greetz Taz -
15 Maart 2008 - 20:20
Tim:
Reken maar dat ik alles met plezier gelezen en bekeken heb! Na elk verslag volgt bij mij reflectie op wat ik nou eigenlijk zelf allemaal aan het doen ben. :)
Groet! -
16 Maart 2008 - 08:11
Ria En André:
Ja zo gaat dat Joost en Aprill;aan alles komt een eind en is dit avontuur een herinnering geworden waar nog veel over gesproken zal worden met:weet je nog daar en daar en toen en toen.Maar ook dat heeft zijn charme,nietwaar.Wij wensen jullie een goede reis naar The States en horen nog wel.
Met veel interesses hebben we jullie belevenissen gevolgd.
Groetjes uit Waalwijk -
16 Maart 2008 - 13:10
Andrea :
Het was weer prachtig om je verhaal te lezen ,vooral het stukje van de woestein,dat zou ik ook wel een keer willen mee maken .
Ik wens jullie veel plezier in America
Groeten uit Dongen waar het allemaal nog steeds het zelfde is ,Je hebt dus niets gemist HOUDOE ANDREA -
16 Maart 2008 - 17:34
Ariën:
hallo kolometervreters, jullie verhalen brachten een andere natuur en cultuur onder de aandacht, met veel plezier gelezen.
Joost en April fijne thuiskomst in Montana.
hartelijke groeten uit Dongen
Rini en Ariën -
16 Maart 2008 - 21:03
Harold:
Apryll and Joost,
Het was erg leuk om jullie avonturen te volgen. Veel plezier in Seattle en fiets ze!
take care
Harold -
17 Maart 2008 - 21:44
Tante Toos:
Hoi luitjes. Gelukkig is het allemaal goed gegaan. Was toch wel een beetje bezorgd Joost voordat je vertrok, zover en zolang. Maar jullie hebben genoten en veel geleerd neem ik aan. Ben benieuwd wanneer wij je weer eens in levende lijve kunnen omarmen. Het ga jullie goed. Groetjes T.Toos/ O.Piet. -
19 Maart 2008 - 18:21
Willy Van Vliet:
Hallo Joost en Apryl
Wat een mooi tekst van het Bosche station dat je dat onthouden hebt is al bijzonder.Maar het is weer goed dat jullie na zo een mooie reis weer veilig en wel naar 'n thuis basis terug keren,dat doet ook weer goed.Bij ons in de schaats groep is weer een ernstig ziekte geval dat niet meer met medicijnen op te lossen is heel verdrietig.Hopelijk zien we jou jullie weer een keer in Nederland lieve groetjes Jan en Willy. -
20 Maart 2008 - 18:50
Toiny:
Joost,heel mooi reisverslag !!
Moge het jullie goed gaan in Montana.
Warme groet Toiny -
30 Mei 2008 - 17:12
Resi:
Hoi Louis en Mand
Als ik de foto`s en het filmpje zie is het genieten voor jullie ik wens jullie daar dan een hele fijne tijd samen.
Heel veel groetjes Resi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
