We beschrijven het jaar 2550 (Thaise jaartelling)
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost en Maud
15 November 2007 | Cambodja, Krong Pailin
Al dagen hebben we geen toerist gezien. Zonder gidsgids en enkel bewapend met een kaart (die niet eens gedetailleerd is; schaal 1:1.500.000) fietsen we door het achterland van Thailand. Inmiddels hebben we tijdens gesprekken met Thaise mensen mensen die (een beetje) Engels spreken een bondig taalboekje aangelegd, wat handig te pas komt, daar bijna niemand Engels spreekt en begrijpt. Men ziet klaarblijkelijk zelden fietsers en / of blanken, getuige de altijd verbaasde blikken en reacties. Die worden niet onder stoelen of banken geschoven, daar zij hun verbazing oprecht laten horen door enthousiast gebrabbel en gestaar. De Thaise mensen die wij zien komen over het algemeen heel gelukkig en relaxed over. Stress is hier onbekend (zou er wel een woord bestaan voor stress in het Thai?).
Het leven op straat is boeiend; er is zoveel gaande. Werk, sociale contacten en prive lopen naadloos in elkaar over en door elkaar heen. Bij menig huishouden kun je (ook na het vallen van de avond) naar binnen kijken; geen gordijnen, nee zelfs geen glas of muur!
Natuurlijk wordt het straatbeeld gecomplementeerd door straathonden en -katten, bergen huisvuil en luierende mensen in hangmatten.
Het fietsen gaat heerlijk door een licht glooiend landschap met wat bergen aan de horizon en soms dichterbij. Rustieke wegen, een gevarieerd en kleinschalig landschap, vriendelijke mensen en relatief koel. Fietsen in de regen is hier heerlijk! Doet je meteen beseffen dat weer goed noch slecht is, maar gewoon is. Een gesteldheid zonder oordeel. Rond het middaguur ben ik blij als de zon schuilgaat achter wolken en anders... neem je een siesta van zo'n twee a drie uur.
Jammer van de kleiige modder die zelfs al door lichte regen ontstaat zodat 's avonds een hele tijd besteed wordt aan het schoonmaken van de fietsen. Onderwijl wordt je zowat lekgestoken door muggen die allen in potentie malaria dragen.
Cambodja! De grensovergang is een grote modderdrek, de douanegebouwtjes net geen krotten, de medewerkers dragen afgezien van hun jas -die vanwege de warmte natuurlijk aan de kapstok tegen de achterwand hangt - geen officiele kledij en de T.V. draait vol in zicht vrolijk zijn uurtjes. Eenmaal op weg in een even vriendelijk landschap als aan Thaise zijde, zij het op een onverharde weg vol kuilen, zijn de mensen nog verbaasder ons te zien en stellen kinderen zich in rijen aan de kant van de weg op en giechelt jong en oud bij het zien van deze blijkbaar ongewone verschijning van twee mensen op de fiets. De Cambodjaan spreekt twee woorden Engels; "Hello" en "Byebye" en dat zijn er dan meteen twee meer dan de Thai beheerst. We gaan morgen vrolijk verder over zo klein mogelijke weggetjes en zien wel waar we uitkomen... Bedankt voor jullie reacties! Het stuk hieronder is geschreven door Apryll. Da's dan voor de Engelssprekenden onder ons.
"Er is maar een ding wat een droom onmogelijk maakt: de angst om te falen" - De Alchemist (Paulo Coelho)
==================================================================================
Five Wheels on the Road!!
In English, by Apryll
We arrive in Cambodia, the road is packed red clay sticky from the days rain showers. Houses are old and very small, standing above the ground with hammocks in front. Children run to the road smiling and yelling "hello-hello," "Bye-Bye." They look 3 to 10 yrs old, although it is hard to tell...we pass by construction sites where some workers look very young. Blue signs reading 'Cambodian Peoples Party' are in front of houses, and at intersections in the road. Unlike Thailand plantations are few, most of the land is wild. Traffic is slow, being mostly scooters, some large trucks, and muddy cars.
The bike bounces under me, taking us closer to Pailin, where we will sleep tonight. Closer to town the road turns to pavement, part of the road is filled with potholes large enough to swallow me, the bike and bob trailer whole! But it is very beautiful here, the air feels hot and humid, pleasantly sticky. The green hills roll past, more children run to the road, "Hello-Hello!!" I am so touched, and bewildered by their simple happiness. Almost everyone is smiling, big, genuine smiles. Life looks very hard here, many children are not in school, people have very little in their simple houses.
Part of me shakes my head at the poverty, but it is becoming difficult for me to feel sorry for such happy people. As our days move by in a simple way, eating, sleeping, cycling; most importantly sharing it all with someone I love. Nice, pretty things have very small value. Happiness, togetherness are the wealthiest possessions of humans.
I wonder if these people are envious of our wealthy Western culture...if they are it is hidden too well. I feel as if all the expensive, unnessisary things sitting at home are an embarrassment. The busyness of Western culture is so wasteful, and superficial; however comfortable it may be. I would love to walk down Main St in Kalispell and receive such warm smiles, and friendly waves.
The Km go by with some effort on my part as the road is bumpy, and my body is tiered, by I feel very good, really alive in this moment. I'm aware of the ground under me, and the scenery we are passing through. With my thoughts in the present moment, life seems to be moving very slow, I am now inspired to live a much more basic lifestyle, finding happiness and togetherness in each passing moment.
Het leven op straat is boeiend; er is zoveel gaande. Werk, sociale contacten en prive lopen naadloos in elkaar over en door elkaar heen. Bij menig huishouden kun je (ook na het vallen van de avond) naar binnen kijken; geen gordijnen, nee zelfs geen glas of muur!
Natuurlijk wordt het straatbeeld gecomplementeerd door straathonden en -katten, bergen huisvuil en luierende mensen in hangmatten.
Het fietsen gaat heerlijk door een licht glooiend landschap met wat bergen aan de horizon en soms dichterbij. Rustieke wegen, een gevarieerd en kleinschalig landschap, vriendelijke mensen en relatief koel. Fietsen in de regen is hier heerlijk! Doet je meteen beseffen dat weer goed noch slecht is, maar gewoon is. Een gesteldheid zonder oordeel. Rond het middaguur ben ik blij als de zon schuilgaat achter wolken en anders... neem je een siesta van zo'n twee a drie uur.
Jammer van de kleiige modder die zelfs al door lichte regen ontstaat zodat 's avonds een hele tijd besteed wordt aan het schoonmaken van de fietsen. Onderwijl wordt je zowat lekgestoken door muggen die allen in potentie malaria dragen.
Cambodja! De grensovergang is een grote modderdrek, de douanegebouwtjes net geen krotten, de medewerkers dragen afgezien van hun jas -die vanwege de warmte natuurlijk aan de kapstok tegen de achterwand hangt - geen officiele kledij en de T.V. draait vol in zicht vrolijk zijn uurtjes. Eenmaal op weg in een even vriendelijk landschap als aan Thaise zijde, zij het op een onverharde weg vol kuilen, zijn de mensen nog verbaasder ons te zien en stellen kinderen zich in rijen aan de kant van de weg op en giechelt jong en oud bij het zien van deze blijkbaar ongewone verschijning van twee mensen op de fiets. De Cambodjaan spreekt twee woorden Engels; "Hello" en "Byebye" en dat zijn er dan meteen twee meer dan de Thai beheerst. We gaan morgen vrolijk verder over zo klein mogelijke weggetjes en zien wel waar we uitkomen... Bedankt voor jullie reacties! Het stuk hieronder is geschreven door Apryll. Da's dan voor de Engelssprekenden onder ons.
"Er is maar een ding wat een droom onmogelijk maakt: de angst om te falen" - De Alchemist (Paulo Coelho)
==================================================================================
Five Wheels on the Road!!
In English, by Apryll
We arrive in Cambodia, the road is packed red clay sticky from the days rain showers. Houses are old and very small, standing above the ground with hammocks in front. Children run to the road smiling and yelling "hello-hello," "Bye-Bye." They look 3 to 10 yrs old, although it is hard to tell...we pass by construction sites where some workers look very young. Blue signs reading 'Cambodian Peoples Party' are in front of houses, and at intersections in the road. Unlike Thailand plantations are few, most of the land is wild. Traffic is slow, being mostly scooters, some large trucks, and muddy cars.
The bike bounces under me, taking us closer to Pailin, where we will sleep tonight. Closer to town the road turns to pavement, part of the road is filled with potholes large enough to swallow me, the bike and bob trailer whole! But it is very beautiful here, the air feels hot and humid, pleasantly sticky. The green hills roll past, more children run to the road, "Hello-Hello!!" I am so touched, and bewildered by their simple happiness. Almost everyone is smiling, big, genuine smiles. Life looks very hard here, many children are not in school, people have very little in their simple houses.
Part of me shakes my head at the poverty, but it is becoming difficult for me to feel sorry for such happy people. As our days move by in a simple way, eating, sleeping, cycling; most importantly sharing it all with someone I love. Nice, pretty things have very small value. Happiness, togetherness are the wealthiest possessions of humans.
I wonder if these people are envious of our wealthy Western culture...if they are it is hidden too well. I feel as if all the expensive, unnessisary things sitting at home are an embarrassment. The busyness of Western culture is so wasteful, and superficial; however comfortable it may be. I would love to walk down Main St in Kalispell and receive such warm smiles, and friendly waves.
The Km go by with some effort on my part as the road is bumpy, and my body is tiered, by I feel very good, really alive in this moment. I'm aware of the ground under me, and the scenery we are passing through. With my thoughts in the present moment, life seems to be moving very slow, I am now inspired to live a much more basic lifestyle, finding happiness and togetherness in each passing moment.
-
15 November 2007 - 07:24
Oane :
Fantastisch! Er is geen woord voor stress volgens mij.
Wel al het moois wat je omschrijft kun je typeren als, Sabai! Als ze je aanstaren en kijken naar de fiets dan kun je dit woord naar ze schreeuwen en snappen ze jou denkwijze!
Genieten -
15 November 2007 - 07:51
Maud:
Die gekke Fries Oane is er weer snel bij. Hahaha.
Fnatistisch Joost/ April, en tof dat het tweetalig geschreven.
Ons pap en ik hebben het gezellig in het Waspik, waar de buitentemperaturen dalen en de kachel een graadje omhoog gezet wordt.
Take care, Jozef en April,
Maud -
15 November 2007 - 16:06
Brian:
What a wonderful surprise to wake up and find that you guys have updated and are now in Cambodia. I really enjoyed reading Apryll's version of your story. We found a translator (thanks to Een y Gordini), but it translates very poorly, almost comically. The pictures are wonderful. The children are beautiful, and you two look so happy! I think you chose the right place to tour. I think it is changing your perceptions on what is poverty and what is simply simple simplicity. Shanti Ommmm... -
15 November 2007 - 17:22
Littlebird:
Apryll and Joost you both write from your heart, it warms and moves me to hear of your experiences and feelings. Both your stories complement each others.
Much love and happiness always -
15 November 2007 - 17:36
Taz:
Hey Joost & Apryll!
Cambodia seems a very wonderful place! Enjoy! And keep us posted ofcourse! Greetz Taz
P.s. Joost: Don't forget my pebble! ;-)
Vergeet mijn steen niet haha!
Greetz Taz -
15 November 2007 - 20:04
Ariën:
Hallo joost/April
fijn om te lezen dat jullie het goed maken. Mooie natuur en overal vriendelijkheid.
groeten uit Dongen -
16 November 2007 - 01:33
Aunt Bren Et Al:
oh Ape
love the pics...especially of you and Joost....you look so happy and so in love we are so excited for you and it must be so wonderful for you to be sharing your adventure with your love...you will be able to look back on your memories of this time together and have something to share with your children and it will bond and grow and strengthen you both and your love and relationship together...enjoy all the happy people and bring it back home so that you can be the contagious one smiling down the streets of Swan Valley, Bigfork, Kalispell, and all of Lake County and Glacier County etc...:-) We love you and pray you have great adventures and travel safety! GOD bless you
Love in Jesus,
Uncle Mark and Aunt Bren
Perryn, Andee and Jas, Pepper, Cherry Pie and Tigger too Grassy Head, AU -
16 November 2007 - 02:01
Nana:
I'm so happy to hear that you are both well and enjoying yourselves. Get plenty of rest. Love and hugs -
16 November 2007 - 17:08
Fam. Jansen Hubertus:
hoi joost fijn om wat weer van je te horen we lezen al je verhalen weer zo als altijd geniet er van gr ons -
16 November 2007 - 20:27
Manon:
Hi Joost and Apryll,
great to read your stories and see the pictures. I shortly had to think about the quote of Paulo Coelho, after i realized that it is absolutely true! Great that you express yourselves so well and positively and do not just describe all the things you experience. I love the sentence 'but it is becoming difficult for me to feel sorry for such happy people'.
guys, keep up with the travels!
I really admire the trip you are undertaking!
Manon -
18 November 2007 - 02:24
Aunt Jean:
Hi Apryll and Joost,
I love the photos and your description of the first chapter of this grand adventure. It's nice to know you're enjoying the sights and each other. Take care. love, jean
In 3 days we will be passing through Amsterdam...it's a small world! -
18 November 2007 - 14:22
Rommert:
Mooi verhaal. Benieuwd wat jullie verder allemaal gaan tegenkomen? Bedankt voor de muziek Joost!
Erg grappig dat je refereerd aan de Alchemist van Paulo Coelho. Heb ik toevallig net twee weken geleden gekocht op aanraden van neef Rik. Ga jullie goed.
Groet, Rommert -
18 November 2007 - 20:12
Andrea :
Ha die jozef en april
gezellige verhalen en wat fijn dat het allemaal goed gaat
Blijf genieten -
19 November 2007 - 10:44
Willy Van Vliet:
Joost and Apryll
Hoe zo Stress ben je daar naar op zoek dan?
Het is weer fijn jullie verhalen te lezen
blijf gezond en tot de volgende brief.
Gr. Willy -
20 November 2007 - 11:36
Peettante:
Hoi Joost en April, jammer dat wij je net misliepen Joost voor je vertrok. Maar wij zaten op Gran-Canaria(ook leuk hoor!)Het ga jullie goed daar in verganiestan. Lees nog vaak in je boek Joost, het geeft me altijd een beetje rust.
Groetjes vanuit Kleindongen, doen jullie wel voorzichtig!!Doei -
22 November 2007 - 20:23
Koen Chantal:
veel succes met jullie nieuwe fietsreis door thailand geniet ervan groetjes koen chantal jos marian -
25 November 2007 - 05:47
Harold:
Hee Joost en April,
Ik vond het erg leuk om een dagje met jullie op te trekken, veel gelachen en goede gesprekken.
April, you are a very strong biker, good luck in Peking, with the Olympics :-)
gr
Harold -
26 November 2007 - 20:36
Big Sista Maud:
hallo Joost and APril.
It's about time for a new message, every day I am hoping.......
You guys must be ...cyclin a lot!
APril thanks for the 'head' , oil and CD, it was an unexpected surprise!
Hier gaat het goed hoor Joost, de gehaktballen van papa smaken nog steeds goed (moest ik van hem zeggen). Je mist heel wat gehaktballen momenteel, maar jij als vegetarier ligt daar vast niet wakker van.
Met papa gaat het goed, hij gaat weer wat meer sporten en heeft vaak goede zin.
Met mij gaat het ook goed, schouder herstelt prima. Ik me een beetje aan het orienteren voor werk, heb wat sollicaties lopen in Zwitserland en heb een sollicitatie brief gestuurd naar een Rafting/kayakschool in Montana, maar ik heb daar nog niets van gehoord.
hee het beste daarzo, is de vloek van de Lindenheuvel in Waspik- City: lekke banden rijden, inmiddels gedeactiveerd na het betreden van de 'bhoeddistische landen'?
Groetjes Joost en April,
doei
Maud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
