Praktische Fietsfilosofie (English version below)
Door: Apryll en Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost en Maud
20 Januari 2008 | Thailand, Dan Sai
"Joost, wanneer zet je weer eens een bericht op de website? Ik kijk er elke dag op." Pap herinnert me eraan hoe snel de tijd gaat. De dag gaat naadloos over in de nacht en dagen wisselen elkaar ogenschijnlijk achteloos af. Het besef van tijd, van uren en dagen, is ver te zoeken. Op bonnetjes van de supermarkt staat de tijd van aankoop afgedrukt en op tweetalige kalenders (Thai is onleesbaar) bij guesthouses kunnen we met de hulp van de mensen achter de balie de dagen achterhalen. Ik denk soms terug aan wat mama vroeger wel eens vertelde: "tijd is geld" en aan wat ik vanmiddag nog in een boek las toen de schrijfster tegen haar in Somalie levende schoonzus vertelde dat ze geen tijd moest verspillen. Het laconieke antwoord van de schoonzus was: "Je kunt de tijd niet eens in bezit hebben. Hoe kun je hem dan verspillen?"
Ik weet ook niet precies waarom ik steeds weer met de fiets op reis ga en waarheen het me zal leiden. Gelukkig weet ik de antwoorden op die vragen niet en doe ik evenmin moeite ze te achterhalen. De onverwachte onmoetingen met het LEVEN zijn me te kostbaar. Het is gevaarlijk en zonde jezelf voor de gek te houden en zo en zo te leven omdat 'het zo hoort' of omdat het veiligheid geeft. Het leven geeft de zekerheid dat het onzeker is. Een interessantere vraag is: 'Wat zou ik anders aan het doen zijn?' en op dit moment lijkt fietsend rond zwerven door Zuid-Oost Azie bezien in dat licht een goede keuze. Hoewel het zeker ook iets anders had kunnen zijn. Evenals een heleboel andere dingen NIET. Wat zeker is, is dat ik geen tijd aan het verspillen ben...
Vaak trek ik al fietsend parallellen tussen toeren en het leven. Een voorbeeld: de weg. De weg is een essentieel onderdeel van het toeren op de fiets. Drie dagen geleden dachten Apryll en ik even anders en na een korte off-road rit hadden we tezamen vijf lekke banden... En ik probeer altijd de kleinste doorgaande wegen te volgen. Vaak bochtig, steiler, langer en van inferieure kwaliteit in vergelijking met de hoofdwegen leiden ze door rustieke dorpjes, bosgebieden en rijstvelden waar het leven langzamer gaat. Waar mensen op een doordeweekse dag 's ochtends om 10 uur in de hangmat dutten, waar de 'oudere jeugd' op de straathoek een praatje maakt en de honden midden op de weg hun tukkie doen, waar je een winkeltje binnenstapt - verbaast niemand te zien - en de winkelier uit z'n slaap haalt om te mogen afrekenen, waar arbeiders in de rijstvelden je enthousiast en met oprechte verbazing begroeten. Kortweg; je bent waar je zijn wilt, je passeert niet door het landschap maar maakt er deel van uit. Deze wegen zijn het ware doel.
Dit in tegenstelling tot de hoofdwegen die weliswaar sneller zijn, maar ook drukker, gehaaster, saaier, lawaaiig, vuil en vaker dan me lief is ronduit lelijk. Deze wegen zijn niet gemaakt om in het landschap te zijn, maar slechts om van de ene stad naar de volgende te komen. En dit zo snel en efficient mogelijk. Altijd onderweg en ogenschijnlijk ontevreden met het nu, de huidige situatie.
Veel leeftijdsgenoten van me bevinden zich op deze snelweg. Opbouwen of investeren wordt dat genoemd. Voor later. Omdat het nu niet genoeg is; men wil meer. Er wordt heel wat afgesjokt teneinde 'toekomstdoelen' te kunnen bereiken. Toegegeven; als je dit doet omdat je het leuk vindt - prima. But it's not my pedigree. Het punt is; het 'nu' wordt zo vaak opgeofferd voor een nooit bereikbare toekomstige situatie, want op het moment dat het doel is bereikt is al weer een nieuw doel gezet en is het nieuwe 'nu' evenmin bevredigend. Sociale status en competitie met anderen zijn geen beweegredenen; we zijn allemaal het snelste zaadcelletje en dus 'winners'; op dit vlak hoeven we ons niet meer te bewijzen. De ware uitdaging is er een die je met jezelf kunt aangaan en die je hopelijk persoonlijke groei en geluk oplevert.
Ik ben nu waar ik zijn wil en doe wat ik doen wil. Ik bevind me op de landelijke weg en ben deel van het landschap; deel van de vrijheid en het avontuur te leven voor vandaag en niet te veel te denken naarwaar de weg leidt; de kans is immers groot dat 'ie vroeg of laat weer in de monotone misplaatstheid van de stad uitkomt. En ergens uitkomen doet 'ie toch altijd, al loopt hij dood en wordt je na een korte wandeling getrakteerd op een mooi vergezicht. De zoete geuren van bermbloemen, de verre uitzichten over het glooiende landschap, het zachte geruis van de wind in m'n oren; dit alles neemt mijn wezen in beslag en vangt de eeuwigheid in het moment. Op een houten bordje, gehamerd aan een boom naast een Boeddhistische tempel las ik het volgende: "Tevredenheid is natuurlijke weelde. Luxe is kunstmatige armoede."
Natuurlijk zijn er al veel wijze woorden over dit onderwerp gesproken en geschreven. De Dalai Lama weet de kern ijzersterk samen te vatten, hoewel - het moet worden gezegd - de definitie wel erg ruim is teneinde tegemoet te komen aan het holistische karakter:
"Of we nu rijk of arm zijn,
geschoold of ongeschoold,
ongeacht onze nationaliteit,
huidskleur, sociale status of ideologie,
het doel van onze levens
is om gelukkig te zijn"
Amen.
==================================================================================
Practical bicycle-philosophy
"Joost, when are you gonna put a new story on your website? I'm lookin' on it each day." Dad reminds me how fast time goes. Day fades into night and day follows upon day. Realisation of time, of hours and days, is far from my mind.
Receits of supermarkets show the time and with the help of guesthouse-owners, we can trace the date back on bi-lingual calenders. Sometimes, I think back of what mum used to say: "time is money" and what I read this very afternoon when the writer told her Somalian sister in law that she shouldn't be wasting time.
Her sister in law answered simply: "You can't even possess time. How then can you waste it?"
I don't know exactly why again and again, I'm travelling by bike and where this will lead me to. I'm happy not to know the answer on these questions! The unexpected meetings with LIFE mean too much for me. It's dangerous and a sin fooling yourself by living so and so because you are expected to do so or because it gives security.
Life gives the certainty that it is uncertain. A more interesting question is: 'What else would I be doing?' and at this moment, biking through South-East Asia seems to be a good choice. Just as it could have been something else. And a lot of things NOT. What's for certain is that I'm not wasting time...
While biking, I often make parallels between touring and life. An example: the road. The road is an essential part of bicycle touring. Three days ago, Apryll and I thought differently and after only a short off-road trip we had five punctures together... I always try to follow the smallest thru-roads. Often curvy, steeper, longer and of inferior quality in comparison with highways, they're leading through rustique villages, forests and rice paddies where life goes slow. Where people at ten A.M. on a workweek-day are relaxing in their hammocks, where the 'older youth' are having a conversation on the street corner and the dogs are napping in the middle of the road, where you enter a shop - surprised not to see anybody - and you wake up the owner so you can pay, where people working in the rice paddies greet you enthusiastic and sincere. To be short; you are where you want to be, instead of passing through a landscape you're part of the landscape. These roads are my true goal.
This in contradiction to the highways that are faster, but also have more densely traffic, are more stressful, boring, noisy, filthy and often simply ugly. These roads aren't made to be in the landscape, but merely to go from one city to the next. So fast and efficient as possible. Always on the run and apparently unsatisfied with the 'now', the current situation.
Many of my contemporaries are on this highway. They call it building up or investing. For later. Because now isn't enough; one wants more. There's a lot of stress and dread to reach these 'future goals'. Admitted; if you do so because you like it - fine. But it's not my pedigree. The point is; the 'here and now' is so often secundarily to a never reachable future situation, because at the moment that the goal has been reached, a new goal has been set and the new 'here and now' isn't satisfactory either.
Social status and competition with others are no motives; we all are the fastest sperm cell and in being so, winners; we don't have to prove ourselves on this subject. The true challenge is one that you can undertake by yourself and that hopefully leads to personal development and happiness.
At the moment, I am where I want to be and am doing what I want to do. I'm on the rural road of life and am part of the landscape; part of the freedom and the adventure to live today and not worry too much where the road leads to; chances are big that sooner or later, it leads back to the monotonous grind of the city. And it always leads to somewhere, even if it's a cul de sac and after a short hike, you're being offered a nice panorama. The sweet scent of flowers, the far views over the rolling hills, the soft sound of wind in my ears; all this encaptures my being and eternity in the moment. On a wooden board, hammered to a tree besides a Buddhist temple I read: "Contentment is natural wealth. Luxury is artificial poverty."
Many words of wisdom have been spoken in regard of this subject. The Dalai Lama summarizes its core as follows, although - it has to be said - the definition is very broad in order to meet its holistic character:
"Whether we are rich or poor,
educated or uneducated,
whatever our nationality,
colour, social status
or ideology may be,
the purpose of our lives
is to be happy"
Amen.
Ik weet ook niet precies waarom ik steeds weer met de fiets op reis ga en waarheen het me zal leiden. Gelukkig weet ik de antwoorden op die vragen niet en doe ik evenmin moeite ze te achterhalen. De onverwachte onmoetingen met het LEVEN zijn me te kostbaar. Het is gevaarlijk en zonde jezelf voor de gek te houden en zo en zo te leven omdat 'het zo hoort' of omdat het veiligheid geeft. Het leven geeft de zekerheid dat het onzeker is. Een interessantere vraag is: 'Wat zou ik anders aan het doen zijn?' en op dit moment lijkt fietsend rond zwerven door Zuid-Oost Azie bezien in dat licht een goede keuze. Hoewel het zeker ook iets anders had kunnen zijn. Evenals een heleboel andere dingen NIET. Wat zeker is, is dat ik geen tijd aan het verspillen ben...
Vaak trek ik al fietsend parallellen tussen toeren en het leven. Een voorbeeld: de weg. De weg is een essentieel onderdeel van het toeren op de fiets. Drie dagen geleden dachten Apryll en ik even anders en na een korte off-road rit hadden we tezamen vijf lekke banden... En ik probeer altijd de kleinste doorgaande wegen te volgen. Vaak bochtig, steiler, langer en van inferieure kwaliteit in vergelijking met de hoofdwegen leiden ze door rustieke dorpjes, bosgebieden en rijstvelden waar het leven langzamer gaat. Waar mensen op een doordeweekse dag 's ochtends om 10 uur in de hangmat dutten, waar de 'oudere jeugd' op de straathoek een praatje maakt en de honden midden op de weg hun tukkie doen, waar je een winkeltje binnenstapt - verbaast niemand te zien - en de winkelier uit z'n slaap haalt om te mogen afrekenen, waar arbeiders in de rijstvelden je enthousiast en met oprechte verbazing begroeten. Kortweg; je bent waar je zijn wilt, je passeert niet door het landschap maar maakt er deel van uit. Deze wegen zijn het ware doel.
Dit in tegenstelling tot de hoofdwegen die weliswaar sneller zijn, maar ook drukker, gehaaster, saaier, lawaaiig, vuil en vaker dan me lief is ronduit lelijk. Deze wegen zijn niet gemaakt om in het landschap te zijn, maar slechts om van de ene stad naar de volgende te komen. En dit zo snel en efficient mogelijk. Altijd onderweg en ogenschijnlijk ontevreden met het nu, de huidige situatie.
Veel leeftijdsgenoten van me bevinden zich op deze snelweg. Opbouwen of investeren wordt dat genoemd. Voor later. Omdat het nu niet genoeg is; men wil meer. Er wordt heel wat afgesjokt teneinde 'toekomstdoelen' te kunnen bereiken. Toegegeven; als je dit doet omdat je het leuk vindt - prima. But it's not my pedigree. Het punt is; het 'nu' wordt zo vaak opgeofferd voor een nooit bereikbare toekomstige situatie, want op het moment dat het doel is bereikt is al weer een nieuw doel gezet en is het nieuwe 'nu' evenmin bevredigend. Sociale status en competitie met anderen zijn geen beweegredenen; we zijn allemaal het snelste zaadcelletje en dus 'winners'; op dit vlak hoeven we ons niet meer te bewijzen. De ware uitdaging is er een die je met jezelf kunt aangaan en die je hopelijk persoonlijke groei en geluk oplevert.
Ik ben nu waar ik zijn wil en doe wat ik doen wil. Ik bevind me op de landelijke weg en ben deel van het landschap; deel van de vrijheid en het avontuur te leven voor vandaag en niet te veel te denken naarwaar de weg leidt; de kans is immers groot dat 'ie vroeg of laat weer in de monotone misplaatstheid van de stad uitkomt. En ergens uitkomen doet 'ie toch altijd, al loopt hij dood en wordt je na een korte wandeling getrakteerd op een mooi vergezicht. De zoete geuren van bermbloemen, de verre uitzichten over het glooiende landschap, het zachte geruis van de wind in m'n oren; dit alles neemt mijn wezen in beslag en vangt de eeuwigheid in het moment. Op een houten bordje, gehamerd aan een boom naast een Boeddhistische tempel las ik het volgende: "Tevredenheid is natuurlijke weelde. Luxe is kunstmatige armoede."
Natuurlijk zijn er al veel wijze woorden over dit onderwerp gesproken en geschreven. De Dalai Lama weet de kern ijzersterk samen te vatten, hoewel - het moet worden gezegd - de definitie wel erg ruim is teneinde tegemoet te komen aan het holistische karakter:
"Of we nu rijk of arm zijn,
geschoold of ongeschoold,
ongeacht onze nationaliteit,
huidskleur, sociale status of ideologie,
het doel van onze levens
is om gelukkig te zijn"
Amen.
==================================================================================
Practical bicycle-philosophy
"Joost, when are you gonna put a new story on your website? I'm lookin' on it each day." Dad reminds me how fast time goes. Day fades into night and day follows upon day. Realisation of time, of hours and days, is far from my mind.
Receits of supermarkets show the time and with the help of guesthouse-owners, we can trace the date back on bi-lingual calenders. Sometimes, I think back of what mum used to say: "time is money" and what I read this very afternoon when the writer told her Somalian sister in law that she shouldn't be wasting time.
Her sister in law answered simply: "You can't even possess time. How then can you waste it?"
I don't know exactly why again and again, I'm travelling by bike and where this will lead me to. I'm happy not to know the answer on these questions! The unexpected meetings with LIFE mean too much for me. It's dangerous and a sin fooling yourself by living so and so because you are expected to do so or because it gives security.
Life gives the certainty that it is uncertain. A more interesting question is: 'What else would I be doing?' and at this moment, biking through South-East Asia seems to be a good choice. Just as it could have been something else. And a lot of things NOT. What's for certain is that I'm not wasting time...
While biking, I often make parallels between touring and life. An example: the road. The road is an essential part of bicycle touring. Three days ago, Apryll and I thought differently and after only a short off-road trip we had five punctures together... I always try to follow the smallest thru-roads. Often curvy, steeper, longer and of inferior quality in comparison with highways, they're leading through rustique villages, forests and rice paddies where life goes slow. Where people at ten A.M. on a workweek-day are relaxing in their hammocks, where the 'older youth' are having a conversation on the street corner and the dogs are napping in the middle of the road, where you enter a shop - surprised not to see anybody - and you wake up the owner so you can pay, where people working in the rice paddies greet you enthusiastic and sincere. To be short; you are where you want to be, instead of passing through a landscape you're part of the landscape. These roads are my true goal.
This in contradiction to the highways that are faster, but also have more densely traffic, are more stressful, boring, noisy, filthy and often simply ugly. These roads aren't made to be in the landscape, but merely to go from one city to the next. So fast and efficient as possible. Always on the run and apparently unsatisfied with the 'now', the current situation.
Many of my contemporaries are on this highway. They call it building up or investing. For later. Because now isn't enough; one wants more. There's a lot of stress and dread to reach these 'future goals'. Admitted; if you do so because you like it - fine. But it's not my pedigree. The point is; the 'here and now' is so often secundarily to a never reachable future situation, because at the moment that the goal has been reached, a new goal has been set and the new 'here and now' isn't satisfactory either.
Social status and competition with others are no motives; we all are the fastest sperm cell and in being so, winners; we don't have to prove ourselves on this subject. The true challenge is one that you can undertake by yourself and that hopefully leads to personal development and happiness.
At the moment, I am where I want to be and am doing what I want to do. I'm on the rural road of life and am part of the landscape; part of the freedom and the adventure to live today and not worry too much where the road leads to; chances are big that sooner or later, it leads back to the monotonous grind of the city. And it always leads to somewhere, even if it's a cul de sac and after a short hike, you're being offered a nice panorama. The sweet scent of flowers, the far views over the rolling hills, the soft sound of wind in my ears; all this encaptures my being and eternity in the moment. On a wooden board, hammered to a tree besides a Buddhist temple I read: "Contentment is natural wealth. Luxury is artificial poverty."
Many words of wisdom have been spoken in regard of this subject. The Dalai Lama summarizes its core as follows, although - it has to be said - the definition is very broad in order to meet its holistic character:
"Whether we are rich or poor,
educated or uneducated,
whatever our nationality,
colour, social status
or ideology may be,
the purpose of our lives
is to be happy"
Amen.
-
20 Januari 2008 - 13:11
Jo:
hallo joost mooi verhaal als je maar gelukkig bent. want we hebben alles behalve tijd . en zo te lezen heb je het nog goed naar je zin .thuis gaat ook alles goed en ga komende vrijdag naar de weissensee en met het uitzicht dat ik over een paar wekenniet meer hoef te werken geeft me ook een bepaalde vrijheid joost de groetjes uit waspik en het ga je goed je vader. -
20 Januari 2008 - 13:39
Willy Van Vliet:
Hi Joost en Apryl
Wij zijn net terug van een weekje schaatsen met de Romme groep van woensdag.We zijn naar Collalbo Italië geweest,prachtig weer mooi ijs om te schaatsen s'morgens en s'middags skien op de berg boven. We hebben het met de hele groep reuze naar ons zin gehad,maar zijn nu weer met onze dagelijkse beslommeringen bezig.Dat is wat ik denk ik in jou mail lees wat jij niet hoef te doen.Voor jou blijft het iedere dag een nieuw avontuur en een nieuwe ontdekking
je komt op de meest onverwachte mooiste plaatsen (of minder mooi)maar wel met iedere keer een nieuwe ervaring blijf er van genieten en laat ons er ook van mee genieten zoals je al doet. Groetjes van Jan en mij en blijf gezond. -
20 Januari 2008 - 14:48
Littlebird:
Joost, that is so true and so insightful! What a great post! It adds so much to my happiness to know you and Apryll are happy.
Cheers! -
20 Januari 2008 - 17:06
Brian:
In the Quiet
I have stilled my soul
Like a child at rest
On it's mother's knee
I have stilled my soul
within me
Just come to the Quiet
Come and still your soul
Like a child at rest
On it's daddy's knee
Come and still your soul
Completely
-John Michael Talbot -
20 Januari 2008 - 19:33
Maud Jezus:
Heej Joost, ja typisch, je hebt me weer gemist. Tijdens een fietstochtje was mijn telefoon nogal doorweekt (tja het regent hier wel eens!!) toen je me belde niet bereikbaar.
Joost wat jij nu schrijft, daarover ben ik net een boek aan het lezen (ook weer niet teovallig natuurlijk). Mooi geschreven. Als je in Montana bent, zal ik het aan je opsturen of beter persoonlijk langsbrengen want de plannen zijn er nog steeds om jullie op te zoeken en een maand of 5 te werken in Montana komende zomer (mei tot september).
Ik heb vandaag genoten, voor het eerst weer een rivier gevaren in de Lakes, was heerlijk om weer in een kayak te zitten. WEL KOUD!!!!Morgen ga ik voor een paar dagen naar Tenerife voor werk, weer telefonisch onbereikbaar dus.
groetjes van Maud jezus (je zus)
Oja, jullie zouden wat meer kunnen eten, ik snap dat je niet te veel kilo's die bergen wilt opsjouwen, maar jullie worden nu echt vrij etiopisch (mager).
Eh het beste!!!! -
20 Januari 2008 - 19:39
Maud Weer:
ja joost je timing is perfect, zet ik net een berichtje op de(onze) website, ga jij er meteen overheen....matig!!!!
Maar goed, kan er ook niet wakker van liggen hahaha.
ZO dat waren orders van pa, tja, dan weten we het wel...pa wil is wet....
En ja joost, eigenwijsheid RULES!!
groetjes aan Catwoman, April (wanneer is ze ook alweer jarig??) -
21 Januari 2008 - 02:39
Tidi And 'chi:
Kisses and hugs galore to you joyful and peaceful travelers! 'Chi and I have viewed your pictures and videos over Thanksgiving in the Swan Valley with Treefrog & Littlebird, and now again at home in Colorado. Your thoughts are very REAL and I'm glad you're sharing them with us to reflect on, re-recognize, and remind us to jump on out of our routines to LIVE again too.
I hope you continue to explore, experience, and learn well enough so that you can practice what you've seen and fallen in love with whenever & wherever you decide to rest your bodies.
In peace, love, and cheer~love tidi and
chi -
21 Januari 2008 - 07:20
Taz:
Weer een mooi verhaal om te lezen Joost. Ik kan je het bijna horen zeggen zo typisch "jou"is het!Veel plezier nog!
Greetz Taz
-
21 Januari 2008 - 08:32
Tim:
Ha Joost en Apryll,
Je hebt weer een prachtige tijd daar hoor ik alweer.
Ik heb net afgelopen tijd besloten in mijn toekomst te gaan investeren ik ga nu Academie van Bouwkunst doen naast mijn werk. Maar wel omdat ik het leuk vind, anders hoeft het van mij niet. Dus komt goed!
Succes daar en - we'll meet sometime! -
22 Januari 2008 - 20:38
Rie En André:
Nog steeds zijn we jullie aan het volgen en voelen ons ook aangetrokken naar de vrijheid die jullie daar ondervinden.Alleen zit ons hier het weer niet mee,maar o wee wanneer de zon ons een beetje gaat verrassen staan we in de startblokken,reken maar.Hebben vanmiddag het onderkomen van Koen,Chantal en de rest geregeld in Oostenrijk;dus die kunnen er ook op uit.Hopen dat jullie nog heel veel mogen genieten en wachten weer op het volgende verhaal.
Groetjes uit Waalwijk aan jullie beiden. -
23 Januari 2008 - 19:12
Fam H Klijs:
Hallo Joost en April,
Jullie genieten nog volop van jullie vrijheid. Tijd speelt geen rol en jullie zoeken de weg die jullie het dichts bij de natuur en het geluk brengt. Ik ga met je pa en en nog wat van die vrijbuiters de komende week ook een vrije weg in de natuur zoeken met hopelijk ook het nodige geluk. Geniet maar van de vrijheid zolang jullie daar de tijd voor hebben. Groeten uit Dongen Vaart
-
24 Januari 2008 - 16:45
Familie M. Jansen:
Hoi Joost en Apryl,
Zo te horen maak je het daar wel goed!!
Leuk om regelmatig iets van je te horen
Geniet er maar lekker van!!
Vele groeten,
Familie Jansen(Hubertusstraat) -
25 Januari 2008 - 20:53
Hey Joost En Apryll!:
Wat een fantastisch verhaal en een heerlijke filosofie. Kan me er helemaal in vinden en kan nog veel leren van de wijze woorden van mn neef haha
Dus ga lekker door met genieten :)
groetjes Inge -
28 Januari 2008 - 02:43
Forest:
Well put Yoost! Great pics too, Apryll and the pup is my favorite. I think you two are living more in these few months than most live in years, keep it up. We all send our love and hope you have happy trails. -
10 April 2009 - 18:48
Tineke Van Dongen:
Beste Maud,
Mooi zoals jij de wereld al fietsend om je heen beleeft en beschrijft.
Voor mij springt het volgende zinnetje er echt uit "Tevreden is natuurlijke weelde. Luxe is kunstmatige armoede".
'T ga je goed!
Tineke van Dongen (zus van Resi)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
