Impressies uit Cambodja
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost en Maud
30 November 2007 | Cambodja, Phnom-Penh
"Joost, maak je geen zorgen over de toekomst, maar leef bij de dag. Je kunt het leven toch niet plannen; doe wat je nu leuk vindt". Met deze woorden van Maud ontwaak ik uit een droom. Weer zegt ze het; ik heb deze droom een paar dagen geleden ook gehad. Iedere dag weer probeer ik de raad op te volgen, wat al reizende gemakkelijk gaat. Ik hoef niks te bereiken, er is geen doel; er is intentie. Een doel streeft haar betekenis voorbij, omdat het 'het nu' onbevredigend maakt. Hoet doel is immers wat je nog niet hebt maar bereiken wilt en is extern, wat in spiegelbeeld staat tot waar je nu bent. We reizen met intentie, niet om ergens te komen, maar om ergens te zijn. En als je ergens bent waar je het naar je zin hebt, trekt niet het verlangen ergens anders te willen zijn je verder, maar een onsusbaar gevoel van nieuwsgierigheid en avontuur. Hoewel je het 'hier' goed naar de zin hebt, wil je ook wel ervaren hoe het 'daar' is. En omdat het 'hier' heel beperkt is en het 'daar' heel wijd, streef je niet je doel na, maar kom je tegemoet aan je intentie - niet oordelend, maar ontdekkend en altijd goed.
Aldus reizen we door Cambodja. Het fietsen gaat over wegen van slechte kwaliteit; soms zijn ze nog wat slechter, dan weer verassend goed (hoewel dit relatief blijft). In het noorden is het landschap licht glooiend en bij vlagen heuvelachtig, waar dichte tropische wouden de weg aan beide zijden omhelzen, dan weer opeens ontluikend in een wijds panorama van gecultiveerde rijstvelden met hier en daar bomen die uitstaren over de velden en kleine dorpjes. Een poging om via Teng Mean Chey oostelijk naar Stung Treng te fietsen strand al snel als we ons vastrijden in de natte ziltige modder, die verderop 'waist deep' schijnt te zijn; omdraaien dus. De omgeving wordt er eentoniger op met immens grote vlakten van rijstvelden en drukke wegen.
Het verkeer is een ervaring op zich. De verkeersregels zijn simpel; 1) in principe wordt er rechts gereden, een regel die nog weleens gebroken wordt door dubbele of 'triple' inhaalmanouvres en het lokale verkeer van fietsers, scooters en ossenkarren die niet de moeite en het risico nemen de drukke wegen over te steken, en 2) het grootste voertuig heeft voorrang. Onder luid geclaxoneer maakt een superieure verkeersdeelnemer duidelijk dat 'ie eraan komt en je maar beter aan de kant kunt gaan. Niet om je te intimideren of uit frustratie, neen de boodschap is (hoewel even ongenuanceerd) wat meer respectvol; "Ik nader met rasse schreden, ben groot en rem niet".
De mensen langs de weg, in de dorpen, zijn veelal hartelijk en hebben een aanstekelijke lach, zeker wanneer we een 'soe sedei!' (groet in het Khmer) brengen. Vaak lacht men je regelrecht uit omdat je fietst of vraagt men met uiterste ernst en verbazing; " Mister, why don't you travel by motorbike?". Bij bezoek aan een van de vele fruitstalletjes wordt je al snel omgeven door een dozijn paar aanstarende kinderogen, hoewel de jongsten onder hen uit schrik nog weleens wegrennen. In Svan Leu vroegen we bij een school om een slaapplaats en werden er 'en passant' uitgenodigd de Engelse les over te nemen, wat een leuke ervaring was! "The cat is under the table. Where is the cat? Under the table." Wij lazen op en de leerlingen herhaalden ons onder luid gegiechel. Apryll sloot de les af met een Engels kinderliedje.
Tot op heden zijn we twee toerfietsers tegengekomen, Harold en Laurens, beide Nederlands. Met Harold hebben we een leuke tijd gehad en zijn idee om op een van die gatenkaas-wegen op het dak van een minibusje plaats te nemen was een groot succes (hoewel enigzins pijnlijk...) Het busje vervoerde minstens tweemaal het toegestane aantal passagiers en een hele bulk aan andere bagage! Harold zijn website is: Harold99.waarbenjij.nu .
Wij zijn, na continue wijzigende reisplannen, nu in de hoofdstad Phnom Penh en trekken weer richting Thailand. Bedankt voor jullie reacties! We wensen een ieder het beste toe.
Groetjes,
Joost
==================================================================================
Days pass slowly, starting early when the day is still cool and the smoke hangs heavy in the air, sunlight piercing through in bright furry. Slowly people make their ways to the market, to the feilds, slowly we've made a figure eight around Cambodia. Lazy dogs sleep through the hot days, to content to bother barking as we pedal past. Two weeks of hot days, and countless people looking surprised as we pass through their villages, through their rice paddies...passing through but very aware of the elements, the smells, and time of daily life here.
Our first day out of Pailin was a long one, welcome to the roads in Cambodia...The hard packed clay road was filled with huge potholes, endless ruts, making our progress very slow. We covered maybe 55-60km in 6 hours! My body and ears going numb to the rattling and banging, we cycled past land mine feilds, being cleared right by the side of the road. Years ago the Khmer Rhuge fled to the western border with Thailand, the U.S. dropped bombs in the area, which are just now being delt with. We eventually took a hitch to Battambang, where we caught a slow boat to Siem Reap.
The boat trip was very peaceful and we saw many water villages, seeing people living and working on the water. Paddling to work, to school, to the market. It seemed like a peaceful, if somewhat limiting lifestyle. The houses were built on stilts and some where just floating, many people kept chickens and dogs, all hanging out in the house or on the small porch.
Once in Siem reap we woke up very early, 3:30a.m. to explore the large area of the temples. We cycled in before first light, pretty mystical to walk around in darkness, with bats flying overhead, huge carved heads looming above out of the darkness. We saw many temples before it became busy, many we had all to ourselves. The experience was very pure, the temples a tribute to the strong will of human beings. Creating something so lasting and beautiful. The craving was amazing, it is hard to imagine these being built in 37 years or sometimes less.
Heading North and east we found some really nice unpaved roads leading through jungles, some in the process of being logged, others so still. Roads leading through villages and through rice paddies. Traps and woven mats with rice drying in the sun, line the road sides on small and large Hwys. Heading to Kaoh Ker temples we stopped at a primary school to find out about a place to sleep, we ended up giving an English lesson to the 15 plus students there. We sang 'Twinkle Twinkle Little Star,' ran through the alphabet, numbers and in return they taught us some Khmer, or at least tried to....Khmer is difficult and with our pronouncations being off nobody understands what you are saying!
We contiuned heading east toward Laos, missing the mounatins. But our plans were bound to change when we reached some really horrible roads, just ox cart bogs. We met some motorbikers who told us that futher east the roads are 3 feet deep in water! We detoured south, bound to meet up with a paved National Hwy...along the way we met our first fellow cyclist. Harold is Dutch, surprise!! We all headed toward Kompong Thom, catching a ride on an already packed mini-van. We roped the bikes down on top, barged about the price and soon we were cruising. Wind and dust in my face, villages and faces pasing by...voices and clapping rising up from the van below. We rode on the roof, don't tell Nana!!! It was really a blast!
On the way to Strung Treng the roads are flat and the land cultivted, with huts and villages all along the way. We contiuned to have excellent weather, and our excitment to reach Laos grew and Festival we arrived in Strung Treng and had to stay put for a few days, til the bank opened. As we had run out of $$. After cleaning up and getting dome cash, we headed for the border some 55km from Strung Treng. Joost had 3, yes 3 flats on the way, head winds seem to be making our pace pretty slow, although it was down hill. Eventually we made it to the border, YIPEE!! Well to good to be true, we could not get a visa on arrival. This was very dissapionting, and we headed back to Strung Treng to make otehr plans.
We've caught a bus to Phnom Pehn and will work our way back to Thailand, looking for the mounatins!
Aldus reizen we door Cambodja. Het fietsen gaat over wegen van slechte kwaliteit; soms zijn ze nog wat slechter, dan weer verassend goed (hoewel dit relatief blijft). In het noorden is het landschap licht glooiend en bij vlagen heuvelachtig, waar dichte tropische wouden de weg aan beide zijden omhelzen, dan weer opeens ontluikend in een wijds panorama van gecultiveerde rijstvelden met hier en daar bomen die uitstaren over de velden en kleine dorpjes. Een poging om via Teng Mean Chey oostelijk naar Stung Treng te fietsen strand al snel als we ons vastrijden in de natte ziltige modder, die verderop 'waist deep' schijnt te zijn; omdraaien dus. De omgeving wordt er eentoniger op met immens grote vlakten van rijstvelden en drukke wegen.
Het verkeer is een ervaring op zich. De verkeersregels zijn simpel; 1) in principe wordt er rechts gereden, een regel die nog weleens gebroken wordt door dubbele of 'triple' inhaalmanouvres en het lokale verkeer van fietsers, scooters en ossenkarren die niet de moeite en het risico nemen de drukke wegen over te steken, en 2) het grootste voertuig heeft voorrang. Onder luid geclaxoneer maakt een superieure verkeersdeelnemer duidelijk dat 'ie eraan komt en je maar beter aan de kant kunt gaan. Niet om je te intimideren of uit frustratie, neen de boodschap is (hoewel even ongenuanceerd) wat meer respectvol; "Ik nader met rasse schreden, ben groot en rem niet".
De mensen langs de weg, in de dorpen, zijn veelal hartelijk en hebben een aanstekelijke lach, zeker wanneer we een 'soe sedei!' (groet in het Khmer) brengen. Vaak lacht men je regelrecht uit omdat je fietst of vraagt men met uiterste ernst en verbazing; " Mister, why don't you travel by motorbike?". Bij bezoek aan een van de vele fruitstalletjes wordt je al snel omgeven door een dozijn paar aanstarende kinderogen, hoewel de jongsten onder hen uit schrik nog weleens wegrennen. In Svan Leu vroegen we bij een school om een slaapplaats en werden er 'en passant' uitgenodigd de Engelse les over te nemen, wat een leuke ervaring was! "The cat is under the table. Where is the cat? Under the table." Wij lazen op en de leerlingen herhaalden ons onder luid gegiechel. Apryll sloot de les af met een Engels kinderliedje.
Tot op heden zijn we twee toerfietsers tegengekomen, Harold en Laurens, beide Nederlands. Met Harold hebben we een leuke tijd gehad en zijn idee om op een van die gatenkaas-wegen op het dak van een minibusje plaats te nemen was een groot succes (hoewel enigzins pijnlijk...) Het busje vervoerde minstens tweemaal het toegestane aantal passagiers en een hele bulk aan andere bagage! Harold zijn website is: Harold99.waarbenjij.nu .
Wij zijn, na continue wijzigende reisplannen, nu in de hoofdstad Phnom Penh en trekken weer richting Thailand. Bedankt voor jullie reacties! We wensen een ieder het beste toe.
Groetjes,
Joost
==================================================================================
Days pass slowly, starting early when the day is still cool and the smoke hangs heavy in the air, sunlight piercing through in bright furry. Slowly people make their ways to the market, to the feilds, slowly we've made a figure eight around Cambodia. Lazy dogs sleep through the hot days, to content to bother barking as we pedal past. Two weeks of hot days, and countless people looking surprised as we pass through their villages, through their rice paddies...passing through but very aware of the elements, the smells, and time of daily life here.
Our first day out of Pailin was a long one, welcome to the roads in Cambodia...The hard packed clay road was filled with huge potholes, endless ruts, making our progress very slow. We covered maybe 55-60km in 6 hours! My body and ears going numb to the rattling and banging, we cycled past land mine feilds, being cleared right by the side of the road. Years ago the Khmer Rhuge fled to the western border with Thailand, the U.S. dropped bombs in the area, which are just now being delt with. We eventually took a hitch to Battambang, where we caught a slow boat to Siem Reap.
The boat trip was very peaceful and we saw many water villages, seeing people living and working on the water. Paddling to work, to school, to the market. It seemed like a peaceful, if somewhat limiting lifestyle. The houses were built on stilts and some where just floating, many people kept chickens and dogs, all hanging out in the house or on the small porch.
Once in Siem reap we woke up very early, 3:30a.m. to explore the large area of the temples. We cycled in before first light, pretty mystical to walk around in darkness, with bats flying overhead, huge carved heads looming above out of the darkness. We saw many temples before it became busy, many we had all to ourselves. The experience was very pure, the temples a tribute to the strong will of human beings. Creating something so lasting and beautiful. The craving was amazing, it is hard to imagine these being built in 37 years or sometimes less.
Heading North and east we found some really nice unpaved roads leading through jungles, some in the process of being logged, others so still. Roads leading through villages and through rice paddies. Traps and woven mats with rice drying in the sun, line the road sides on small and large Hwys. Heading to Kaoh Ker temples we stopped at a primary school to find out about a place to sleep, we ended up giving an English lesson to the 15 plus students there. We sang 'Twinkle Twinkle Little Star,' ran through the alphabet, numbers and in return they taught us some Khmer, or at least tried to....Khmer is difficult and with our pronouncations being off nobody understands what you are saying!
We contiuned heading east toward Laos, missing the mounatins. But our plans were bound to change when we reached some really horrible roads, just ox cart bogs. We met some motorbikers who told us that futher east the roads are 3 feet deep in water! We detoured south, bound to meet up with a paved National Hwy...along the way we met our first fellow cyclist. Harold is Dutch, surprise!! We all headed toward Kompong Thom, catching a ride on an already packed mini-van. We roped the bikes down on top, barged about the price and soon we were cruising. Wind and dust in my face, villages and faces pasing by...voices and clapping rising up from the van below. We rode on the roof, don't tell Nana!!! It was really a blast!
On the way to Strung Treng the roads are flat and the land cultivted, with huts and villages all along the way. We contiuned to have excellent weather, and our excitment to reach Laos grew and Festival we arrived in Strung Treng and had to stay put for a few days, til the bank opened. As we had run out of $$. After cleaning up and getting dome cash, we headed for the border some 55km from Strung Treng. Joost had 3, yes 3 flats on the way, head winds seem to be making our pace pretty slow, although it was down hill. Eventually we made it to the border, YIPEE!! Well to good to be true, we could not get a visa on arrival. This was very dissapionting, and we headed back to Strung Treng to make otehr plans.
We've caught a bus to Phnom Pehn and will work our way back to Thailand, looking for the mounatins!
-
30 November 2007 - 11:54
Wim:
Hoi Joost en APryll
Mooi verhaal weer Joost en indrukwekkende foto s.
Ik had het DOEL om vanmiddag schoenen te maken maar ben helemaal om .
Ik heb de INTENTIE om schoenen te maken
misschien is dat leuker ik ga het proberen.
Het ga jullie goed
gr Wim -
30 November 2007 - 13:35
Maud :
was vanochtend bij tante arien en hoorde zonet pas je voicemail. Jammer, heb ik jullie net gemist. We (arien en ik) gingen ons al wel een beetje zorgen maken om jullie: waarom laten ze niets horen? zou alles goed zijn? vast wel?
Mooi verhaal, moet't nog een paar keer gaan nalezen, mijn wijze woorden zijn vaak eenvoudig, maar die theorieen die jij beschrijft geven wel aan dat die bovenkamer van jou op een iets ander 'toerental' draait.
Ik heb het nog erg naar mijn zin bij ons pap in Waspik, over een paar weken begint het werk in UK weer en ga ik terug naar The Lake District.
Leuk om de bob-kar achter April haar fiets te zien 'stuiteren', fantastisch!
groetjes van maud en Jo -
30 November 2007 - 14:14
LITTLEBIRD:
You guys are awesome! What a wonderful experience. I love the way you take me there with your story. Peace is the way! -
30 November 2007 - 17:22
Brian:
You guys are really having a moving experience! And your story is moving as well. Really takes me there, except for the tropical heat. Can't feel that here in Montana where it's -18C!
The pictures are beautiful! You both look well, albeit thin. Are you getting enough food? I hear the food in Thailand is superb!
Have beautiful days and restful nights! And keep spreading peace!!
Namaste, bliss-blessings, shanti om...
-
30 November 2007 - 19:39
Gordini:
Apryll, nice story and what an adventure. While I am truly envious of your trip, your pictures and prose allows me to travel while eating my lunch in the office. This is an amazing little diary you are compiling and allowing us all to enjoy. Thanks.
We visited Emily & Shelly for our Thanksgiving holiday and sent them your website so I hope they check in to see your adventure. Can you believe you met another Dutch person? How lucky is that? Those Dutch are everywhere! The picture of you is awesome, you look great with that stone elephant. May Eens "Whirling rainbows" circle and protect you through jungles, cities, villages and rivers. Take care and we all look forward to the next chapter in this crazy wild life of yours! Love to you and your Dutch friends...hey hows da beer? -
30 November 2007 - 20:32
Ariën:
zo zie je Joost dat telepatie bestaat. wij {maud en ik} aan je denken en over je praten en er is reaktie. er zullen wel hele fijne lange lijntjes bestaan in de kosmos nietwaar.
fijn om weer van je avonturen te lezen.
veel plezier samen en UITKIJKEN he.
groetjes Rini Ariën -
02 December 2007 - 11:43
Inge:
Heeeey
Eindelijk je site weer eens gevonden. Wat een schitterende verhalen en foto's!
Vooral die van Apryl en de bobkar en op de achtergrond het vervoermiddel van daar, je zou daar bob karren moeten gaan verkopen, aan die vol gestapelde brommer te zien kunnen ze die daar ook goed gebruiken haha.
Om erg jaloers van te worden hier in dat stressie, koude en momenteel erg regenachtige NL. Ook erg leuk dat je site nu multi culti en zo internationaal is. Wel fijn dat je ook in het nederlands blijft schrijven, want anders mis ik behoorlijk wat details door mijn slechte engels haha. Je zus is gister nog even langs geweest, dus ben weer helemaal op de hoogte van alle leuke verhalen en plannen, was erg leuk.
Heel veel plezier nog!
groetjes je nichtje -
02 December 2007 - 20:03
Fam. H Klijs:
Hallo Joost and April
Zo Joost uit je vorige verhaal had ik al begrepen dat je de smaak weer goed te pakken hebt van het vrije ongecontroleerde, niet gestructureerde leventje. Het fietsen daar zorg wel voor de nodige verrassingen evenals het landschap wat je passeert. Nu ben je weer even op de filosofische toer met je doelen, het verlangen om ergens te blijven en de nieuwschierigheid om weer verder te gaan. En wie kom je daar tegen Nederlanders natuurlijk in elke uithoek op de aard kloot. Vanaf het dak van die mini bus had je natuurlijk wel een prachtig uitzicht en kon je je 'reisdoel' al van veraf zien!!
Hello April,
I understand that you are very happy to be so near to your deer friend and enjoy the fantastic advantures together. So if you and Joost want to stay a little longer you both can accept a job as teacher in Cambodja.
We wish you both a lot of succes and more nice adventures
Greeting from the Hubertusstraat -
05 December 2007 - 17:59
Willy Van Vliet:
Hallo Joost and Apryl
Het is weer zo leuk om jullie verhalen te lezen.Ze zijn zo geschreven of we het zelf mee kunnen maken,mooi hoor.En vooral met de foto's erbij dat maakt het allemaal nog echter.Fijn dat je zo onbekommerd van dag naar dag kunt rijden. Het is nu woensdagavond Jan is schaatsles geven maar vanmorgen hebben we zoals altijd zelf geschaatst,we gaan wel steeds sneller rijden.Maar op dit moment gaat mijn bocht niet zoals het moet,ik schuif steeds weg met mijn linker schaats.Dimphy geeft wel aanwijzigingen maar dan moet het nog omgezet worden naar mijn voeten.Ik denk dat ik daar maar eens over ga dromen.
Blijf beiden gezond,en we kijken weer uit naar jullie volgend verhaal en foto's.
Groetjes Jan en Willy -
05 December 2007 - 18:16
Jo:
joost en apryll het is nu 5 dec. pakjesavond doen jullie dat daar ook of fietsen jullie gewoon door net als bij ons maud en ik de sint rijdt ook gewoon door. je telefoontje was mislukt hopelijk de volgende keer beter .en heb gelezen dat je omgedraaid bent dat zou jij nooit doen weet je nog door de wei in den hout hier gaat alles goed joost en het schaatsen gaat ook goed .groetjes je vader -
05 December 2007 - 21:22
Thijs:
Hallo Joost (en Apryll),
Het gekke is dat ik je niet live ken. Wel van verhalen van Maud, weblog story's en een stukje zuid-amerika video. Bijzonder hoe jij gedachten die zo in den zwervende reiziger omgaan in zinnen en woorden om weet te zetten. Zonder dat je het weet help je op die manier ook andere mensen om dingen duidelijker naar voren te krijgen. Ik ben onlangs op bliksem bezoek in Waspik geweest. Was goed om Maud (wat een meid) weer eens te zien, en erg leuk om je vader te ontmoeten. Ik hou jullie een beetje in de gaten zo via de website, als je dat goed vindt. Blijf die intentie vast houden,goeie tijd voor jullie. -
07 December 2007 - 09:38
Big Sista:
eh joost,
weet je, Thijs en Anniek waren die twee Nederlanders die ook in Zuid America waren en die twee fietsers (incl.gps systeem), eigenlijk de enige twee fietsers die wij tegengekomen zijn, getroffen in Argentinie.
Lachen he!!!!
groetjes je grote wijze zus, wel een eer dat jij over mijn 'wijsheden' herhaaldelijk droomt...hahaha
-
07 December 2007 - 16:18
Lily:
Oh Apryll, It's wonderful to finally hear from you! I've just now found this web page. It sounds like you're having an adventure of a lifetime! Your pictures are amazing, and you look great. I could definitely use a few days in Thailand to warm me up. It's supposed to be -8F here tomorrow morning. I'm feeling pretty heavy these days, generally uncomfortable, at least physically. Time has slowed down considerably, as I was told it would. The girls will be coming to visit here in a few weeks, I wish you could join them. Nothing new here yet, but I'll let you know when there is!! Less than an month until my due date now!! Lots of love, take care of yourselves and enjoy your trip!
Love
Lily
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
