Along The Mekong (Nederlandse vertaling onder)
Door: Apryll en Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost en Maud
30 Januari 2008 | Laos, Vientiane
Our road (Hwy 2114, and Hwy 2195) from Dan Sai led us through a beautiful river valley, sparsely populated, a black ribbon of asphalt winding gently up, and down. Following the riverside mainly, detouring into shady areas, banana and rice plantations. The mountains were softly tanned from the dry bamboo, closer to the river it gave way to green, vivid bamboo and bright rice, newly planted. An odd field of harvested rice, now brown held many cows, who too blended into the landscape, dull browns and soft creams. Reddish dirt became brittle brush, which to turned to blooming trees, void of leaves, they disappeared into a soft blue sky.
Kilometer after kilometer the rush of the river and the crunch of tire to road filled the silence, the birds were hushed by the heat of mid-afternoon. We passed through 4 small villages and a few scattered houses along some 65km. We were greeted with countless "Hello's", "OooooHhhhh" and bewildered faces, many wrinkled and dark with age. Passing pick-ups all loaded to the top with garlic, pod fruit, blankets, and other vital goods hit the brakes, throwing out a brown arm waving madly, or with a thumb high to the sky.
Mainly the road remained quiet, we road side by side, enjoying each passing view. We both wished the sun wouldn't set, that our legs wouldn't get tired. We stopped at a pull out, walked down concert steps which ended suddenly, and the path turned to sand. We hopped from rock slab to rock slab making our way to the middle of the river Laos; no visa no problem. Only three young women with huge brimmed straw hats, wearing sweat suits although it was near 90F. They crouched in knee-deep water, small hands sliding along rock edges, plucking snails placing them safely into tightly woven baskets worn at the hip. The sun was hot, and we paddled our feel in the cool water.
By 3PM we placed foot to pedal (after changing a 2nd flat tire) and savored the cooling of the afternoon. The sunlight turned soft, making an already peaceful landscape, a paradise. We were so lucky and knew it, even two flats in less than 5km didn't matter, on a day like this nothing could!
*It is important not to let your mind put your norms and values too far into the gorge. Dogma, becasue one cannot see, and is not aware of new ideas, the walls are to steep to see out. Better to stay in a delta where, even if still holding to these norms and values, at least you can see out to respect others views. The broad overview may make you decide to embrace more streams and grasp a new truth.
*The more question marks one has with their values, the more likely they are to cling to them, defensive of their faith. If your own belief system-which you should be familiar with-makes you uncertain, how can you remain open to other(and thus uncertain) views?
*Stigmatic thinking and regarding science and religion as opponents can only provide a limited outlook. Many people may reject science because it can be a threat to certain aspects of religion. Maybe some parts of religion need to be discarded (thunder doesn't appear to punish people...) as science provides us with new truths. This would only strengthen some aspects of religion, and too individuals belief in them.
*If one views the divine, God, or key figures (like Jesus Christ)as supernatural and impossible to attain, we give our personal power away, becoming subjects, making our growth dependant on others, who may use their abilities wisely, or may abuse this power. Better to remain object of your own life. Everything is divine, or nothing is divine. As the universe is made up of similar atoms. We can all attain the divine, or whatever you may choose to call it, by practicing kindness and compassion, and by remaining non-judgmental.
==================================================================================
Langs de Mekong (vertaling)
De weg (Nr. 2114 en nr. 2195) vanuit Dan Sai leidt ons door een fantastische riviervallei, dun bevolkt, een geleidelijk stijgende en dalende zwarte strook asfalt. De weg volgt overwegend de rivier en zoekt zo nu en dan de schaduw en banaan- en rijstplantages op. De bergen zijn licht en vriendelijk gekleurd door de droge bamboe, die dichter bij de rivier groen en levendig is en felgroene rijst, niet lang geleden geplant. Een oud en geoogst rijsveld, vlak bruin, steekt er was beduust tegen af. Rood gekleurd stof loopt over in kleine struiken, die op hun beurt transformeren in bloesemende ongebladerde bomen, die verdwijnen in een zacht blauwe lucht.
Kilometer na kilometer vullen het geruis van de rivier en het geknars van de banden op de weg de stilte, vogels zijn de hitte van de namiddag ontvlucht. We passeren vier kleine dorpjes en hier en daar wat huizen gedurende zo'n 65 kilometer. Vaak worden we begroet met "Hello!", "Ooooooohhhhhh" en verontwaardigde gezichten - veelal gerimpeld en donker door leeftijd. Chauffeurs in passerende pick-ups, tot de nok toe beladen met knoflook, fruit, dekens en andere goederen, stampen op de rem, zwaaien als een bezetene of steken hun duim op.
De weg blijft hoofdzakelijk rustig, we fietsen naast elkaar en genieten van de voorbijglijdende uitzichten. We wensen beide dat de zon niet onder zou gaan en onze benen niet moe zouden worden... We stoppen op een kleine uithaalstrook, lopen over een trap naar beneden die onverwacht stopt en het pad in zand doet veranderen. Springend over de stenen vinden we onze weg naar het midden van de rivier en vinden ons op de grens van Thailand en Laos; geen visum geen probleem. Slechts drie jonge vrouwen met grote hoeden en dikke warme kleding hoewel het kwik ruim 30 graden aanwijst, vergezellen ons. In knie-diep water hurken ze neer op zoek naar kleine slakken om deze vervolgens in dichtgeweven manden te plaatsen, die op de heup gedragen worden. De zon is warm en ter afkoeling spartellen we onze voeten in het aangenaam koele water.
Rond drie uur 's middags zijn we weer 'te fiets', na een tweede lekke band te hebben gewisseld, en is het verheugend dat de temperatuur aan het zakken is. Het zonlicht wordt minder fel en het rustieke landschap doet nu daadwerkelijk denken aan een paradijs. We voelen ons zo gelukkig en zijn ons er bewust van, zelfs twee lekke banden in slechts vijf kilometer kunnen daar niets aan veranderen!
Hieronder wellicht wat minder praktische fietsfilosofie... de lezer is gewaarschuwd!
*Het is belangrijk te voorkomen dat je verstand je normen en waarden te ver in het ravijn duwt. Dit resulteert in dogmatisch denken, omdat je niet om je heen kunt kijken; de steile wanden zijn te diep en te veel uitgesleten. Het is beter in de delta te blijven waar je, zelfs als je vasthoudt aan dezelfde normen en waarden, tenminste om je heen kunt kijken en andere kijken op het leven kunt respecteren. Het wijde panorama kan je doen besluiten om meerdere 'stromen' te omarmen en een meer omvattend beeld van de waarheid te verkrijgen.
*Hoe meer vraagtekens iemand zet bij zijn of haar waarden, des te groter de kans dat hij of zij hier angstvallig aan vastklampt en het wil verdedigen. Als zelfs je eigen opvattingen - waarmee je bekend zou moeten zijn - je onzeker maken, hoe kun je dan openstaan voor andere (en dus: onzekere) opvattingen?
*Stigmatisch denken en wetenschap en geloof als elkaar tegenstanders te zien kan alleen een beperkte blik van de waarheid geven. Velen verwerpen wetenschap omdat het een gevaar is voor sommige aspecten van religie. Misschien moeten sommige delen van religie worden verworpen (onweer is er niet om mensen te straffen...) als wetenschap nieuwe waarheden aan het licht brengt. Dit zou die aspecten van religie sterker maken, alsmede zij die erin geloven.
*Als je het Goddelijke of belangrijke personen (zoals Jezus Christus) as bovennatuurlijk beschouwd, als een ideaal dat onmogelijk kan worden bereikt, dan geven we onze persoonlijke kracht uit handen en worden leidend voorwerp, die hun groei afhankelijk maken van anderen. Anderen die hun vaardigheden wijs kunnen gebruiken, of hun macht misbruiken. Het is beter om onderwerp van ons eigen leven te blijven. Alles is goddelijk, of niets is goddelijk. Zoals ook het universum is opgebouwd uit soortgelijke atomen. Iedereen kan het goddelijke, of hoe je het ook noemen wilt, bereiken door vriendelijk en medelevend en niet-oordelend te zijn.
==================================================================================
Bedankt voor jullie reacties!
Thanks for your comments!
Apryll & Joost
p.s. some pictures may be funny, just click them again to get a clear view!
Kilometer after kilometer the rush of the river and the crunch of tire to road filled the silence, the birds were hushed by the heat of mid-afternoon. We passed through 4 small villages and a few scattered houses along some 65km. We were greeted with countless "Hello's", "OooooHhhhh" and bewildered faces, many wrinkled and dark with age. Passing pick-ups all loaded to the top with garlic, pod fruit, blankets, and other vital goods hit the brakes, throwing out a brown arm waving madly, or with a thumb high to the sky.
Mainly the road remained quiet, we road side by side, enjoying each passing view. We both wished the sun wouldn't set, that our legs wouldn't get tired. We stopped at a pull out, walked down concert steps which ended suddenly, and the path turned to sand. We hopped from rock slab to rock slab making our way to the middle of the river Laos; no visa no problem. Only three young women with huge brimmed straw hats, wearing sweat suits although it was near 90F. They crouched in knee-deep water, small hands sliding along rock edges, plucking snails placing them safely into tightly woven baskets worn at the hip. The sun was hot, and we paddled our feel in the cool water.
By 3PM we placed foot to pedal (after changing a 2nd flat tire) and savored the cooling of the afternoon. The sunlight turned soft, making an already peaceful landscape, a paradise. We were so lucky and knew it, even two flats in less than 5km didn't matter, on a day like this nothing could!
*It is important not to let your mind put your norms and values too far into the gorge. Dogma, becasue one cannot see, and is not aware of new ideas, the walls are to steep to see out. Better to stay in a delta where, even if still holding to these norms and values, at least you can see out to respect others views. The broad overview may make you decide to embrace more streams and grasp a new truth.
*The more question marks one has with their values, the more likely they are to cling to them, defensive of their faith. If your own belief system-which you should be familiar with-makes you uncertain, how can you remain open to other(and thus uncertain) views?
*Stigmatic thinking and regarding science and religion as opponents can only provide a limited outlook. Many people may reject science because it can be a threat to certain aspects of religion. Maybe some parts of religion need to be discarded (thunder doesn't appear to punish people...) as science provides us with new truths. This would only strengthen some aspects of religion, and too individuals belief in them.
*If one views the divine, God, or key figures (like Jesus Christ)as supernatural and impossible to attain, we give our personal power away, becoming subjects, making our growth dependant on others, who may use their abilities wisely, or may abuse this power. Better to remain object of your own life. Everything is divine, or nothing is divine. As the universe is made up of similar atoms. We can all attain the divine, or whatever you may choose to call it, by practicing kindness and compassion, and by remaining non-judgmental.
==================================================================================
Langs de Mekong (vertaling)
De weg (Nr. 2114 en nr. 2195) vanuit Dan Sai leidt ons door een fantastische riviervallei, dun bevolkt, een geleidelijk stijgende en dalende zwarte strook asfalt. De weg volgt overwegend de rivier en zoekt zo nu en dan de schaduw en banaan- en rijstplantages op. De bergen zijn licht en vriendelijk gekleurd door de droge bamboe, die dichter bij de rivier groen en levendig is en felgroene rijst, niet lang geleden geplant. Een oud en geoogst rijsveld, vlak bruin, steekt er was beduust tegen af. Rood gekleurd stof loopt over in kleine struiken, die op hun beurt transformeren in bloesemende ongebladerde bomen, die verdwijnen in een zacht blauwe lucht.
Kilometer na kilometer vullen het geruis van de rivier en het geknars van de banden op de weg de stilte, vogels zijn de hitte van de namiddag ontvlucht. We passeren vier kleine dorpjes en hier en daar wat huizen gedurende zo'n 65 kilometer. Vaak worden we begroet met "Hello!", "Ooooooohhhhhh" en verontwaardigde gezichten - veelal gerimpeld en donker door leeftijd. Chauffeurs in passerende pick-ups, tot de nok toe beladen met knoflook, fruit, dekens en andere goederen, stampen op de rem, zwaaien als een bezetene of steken hun duim op.
De weg blijft hoofdzakelijk rustig, we fietsen naast elkaar en genieten van de voorbijglijdende uitzichten. We wensen beide dat de zon niet onder zou gaan en onze benen niet moe zouden worden... We stoppen op een kleine uithaalstrook, lopen over een trap naar beneden die onverwacht stopt en het pad in zand doet veranderen. Springend over de stenen vinden we onze weg naar het midden van de rivier en vinden ons op de grens van Thailand en Laos; geen visum geen probleem. Slechts drie jonge vrouwen met grote hoeden en dikke warme kleding hoewel het kwik ruim 30 graden aanwijst, vergezellen ons. In knie-diep water hurken ze neer op zoek naar kleine slakken om deze vervolgens in dichtgeweven manden te plaatsen, die op de heup gedragen worden. De zon is warm en ter afkoeling spartellen we onze voeten in het aangenaam koele water.
Rond drie uur 's middags zijn we weer 'te fiets', na een tweede lekke band te hebben gewisseld, en is het verheugend dat de temperatuur aan het zakken is. Het zonlicht wordt minder fel en het rustieke landschap doet nu daadwerkelijk denken aan een paradijs. We voelen ons zo gelukkig en zijn ons er bewust van, zelfs twee lekke banden in slechts vijf kilometer kunnen daar niets aan veranderen!
Hieronder wellicht wat minder praktische fietsfilosofie... de lezer is gewaarschuwd!
*Het is belangrijk te voorkomen dat je verstand je normen en waarden te ver in het ravijn duwt. Dit resulteert in dogmatisch denken, omdat je niet om je heen kunt kijken; de steile wanden zijn te diep en te veel uitgesleten. Het is beter in de delta te blijven waar je, zelfs als je vasthoudt aan dezelfde normen en waarden, tenminste om je heen kunt kijken en andere kijken op het leven kunt respecteren. Het wijde panorama kan je doen besluiten om meerdere 'stromen' te omarmen en een meer omvattend beeld van de waarheid te verkrijgen.
*Hoe meer vraagtekens iemand zet bij zijn of haar waarden, des te groter de kans dat hij of zij hier angstvallig aan vastklampt en het wil verdedigen. Als zelfs je eigen opvattingen - waarmee je bekend zou moeten zijn - je onzeker maken, hoe kun je dan openstaan voor andere (en dus: onzekere) opvattingen?
*Stigmatisch denken en wetenschap en geloof als elkaar tegenstanders te zien kan alleen een beperkte blik van de waarheid geven. Velen verwerpen wetenschap omdat het een gevaar is voor sommige aspecten van religie. Misschien moeten sommige delen van religie worden verworpen (onweer is er niet om mensen te straffen...) als wetenschap nieuwe waarheden aan het licht brengt. Dit zou die aspecten van religie sterker maken, alsmede zij die erin geloven.
*Als je het Goddelijke of belangrijke personen (zoals Jezus Christus) as bovennatuurlijk beschouwd, als een ideaal dat onmogelijk kan worden bereikt, dan geven we onze persoonlijke kracht uit handen en worden leidend voorwerp, die hun groei afhankelijk maken van anderen. Anderen die hun vaardigheden wijs kunnen gebruiken, of hun macht misbruiken. Het is beter om onderwerp van ons eigen leven te blijven. Alles is goddelijk, of niets is goddelijk. Zoals ook het universum is opgebouwd uit soortgelijke atomen. Iedereen kan het goddelijke, of hoe je het ook noemen wilt, bereiken door vriendelijk en medelevend en niet-oordelend te zijn.
==================================================================================
Bedankt voor jullie reacties!
Thanks for your comments!
Apryll & Joost
p.s. some pictures may be funny, just click them again to get a clear view!
-
30 Januari 2008 - 09:07
Maud Je.zus :
hello guys,
Hee nict little movie, met vlaggetje op de bob kar natuurlijk!!!
Papa is skieen in Oosterijk met Jos, Koen en Chantal, we hebben deze week al een paar keer gebeld en het gaat daar heel goed. Sochtends gaat tie skieen en smiddags schaatsen. De Weissensee omstandigheden zijn ver van optimaal (warm-kleine meer) dus pa blijft lekker in Lermoos, waar de sneeuw super goed is.
Groetjes ju zus maud -
30 Januari 2008 - 09:13
Tim:
Klinkt als een droom daar! In Nederland zit iedereen inmiddels in een winterdip want de zon schijnt niet meer... Geniet daar! (Maar dat komt wel goed)
(Leuk trouwens die filmpjes!) -
30 Januari 2008 - 18:09
Joke:
Mooi en warm verslag ,jullie redden het wel in de bakkende zon.
Het filosofiese verslag is niet aan mij besteed.
De fotoos wel schitterend.
Maud jij ook de groeten uit Rijen ,waar het op dit moment goed gaat,en daar genieten we dan ook telkens weer van.
Groetjes Ad en Joke -
30 Januari 2008 - 18:19
Ace Ventura:
Well, Alllllllriiiiiiiighty then!
My, my my... I like them already!
Bumblebee Tuna! -
30 Januari 2008 - 18:22
Swami Frogananda:
I'm terribly sorry to inform you of this;
but, my karma just ran over your dogma.
Awwwwww....
Shanti Om -
30 Januari 2008 - 18:36
Littlebird:
Rock On! What a lovely writing, it takes me on a journey. The end it so wise, yes I agree, kindness is my religion! The photo's are awesome as well, what a magical flower.
Love light and laughter -
31 Januari 2008 - 00:40
Brian:
Lost and alone
On some forgotten highway
Traveled by many
Remembered by few
Looking for something
That I can believe in
Looking for something
That I'd like to do
With my life
There's nothing behind me
And nothing that ties me
To something that might
Have been true yesterday
Tomorrow is open
Right now it seems
To be more than enough
To just be here today
And I don't know what the future
Is holding in store
I don't know where I'm going
I'm not sure where I've been
There's a spirit that guides me
A light that shines for me
My life is worth the living
I don't need to see the end
Sweet, sweet surrender
Live, live without care
Like a fish in the water
Like a bird in the air
Sweet, sweet surrender
Live, live without care
Like a fish in the water
Like a bird in the air
-John Denver -
31 Januari 2008 - 03:12
Aunt Jean And Uncle :
Great video and nice new photos. It's good to see both of you looking so happy and healthy. Wishing you continued interesting travels. Love, Aunt Jean and Uncle Joe -
31 Januari 2008 - 10:18
Nana:
Beautiful, beautiful descriptions, beautiful thoughts. Thank you for sharing with us all. I send lots of love to you both. -
31 Januari 2008 - 10:20
Willy Van Vliet:
Hi Joost en April
Wat een verhaal!!!
Maar hier is ook iemand gaan fietsen en wel Loui Biemans naar de Weissesee en daar nog eens 2x 200 km schaatsen. Dat doet hij voor zijn zus Lean. Die is met werkzaamheden op het dak van hun geiten schuur er doorheen gevallen en zit nu in een rolstoel omdat ze een dwarslaesie heeft.Je kunt daar alles zelf over lezen op www.supportersvoorlean.nl Best de moeite om dat eens te doen.
Groetjes en blijf gezond Willy -
01 Februari 2008 - 10:34
Harold:
Joost en Apryll,
Wat een prachtige verhalen weer! Ik ben inmiddels terug in Nederland en het koud, somber en kil, maar.....Carnaval begint vanavond!
Geniet ervan en ik blijf jullie volgen,
Alaaf
Harold
-
03 Februari 2008 - 09:30
Jo:
joost het gaat jullie nog steeds goed zo te zien .daar ben ik blij om en hier in waspik gaat het ook goed . moet of mag nog 4 weken werken en dan begint het vrije leven voor mij waar ik best naar uit kijk .ben net terug uit oostenrijk waar het goed was. de foto,s waren weer mooi en kijk elke keer weer uit naar het volgende bericht .groetjes jo -
04 Februari 2008 - 03:10
Forest:
I like the video ,It was good to hear your voices. Its amazing to see Apryll riding a bike, with every thing she needs on the back, thousands of miles from home. Very cool,Peace. -
19 Februari 2008 - 20:20
Martijn Truus:
Hoi Joost en Apryll
Het was weer een heel verhaal, maar leuk om te lezen,en zodoende op de hoogte te blijven van jullie avontuur. Ook steeds die prachtige foto's Met een woord gezegt GEWELDIG.
Zo blijven we ook op de hoogte van heel de fam Verboven, we hopen dat je vader straks ook lekker kan gaan genieten.
Nog veel plezier, en de groetjes van Fam Snoeren
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
