Noord-Thailand
Door: Apryll en Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost en Maud
04 Januari 2008 | Thailand, Chiang Rai
Het zweet gutst van m'n voorhoofd,mijn bezwete armen en benen glanzen in het felle zonlicht. Ik kijk omhoog, hopende blauwe lucht te zien tussen de dichtbegroeide berghelling; en een teken dat de top van de bergpas dichtbij zou zijn. De klim was nog zo lekker begonnen en dansend op de pedalen genoot ik van de bergachtige omgeving. Tot die ene scherpe bocht naar links, waarna de weg ineens pal de bergrug ging volgen en steiler en steiler werd. Als ik als laatste redmiddel 'te fiets' te blijven terug probeer te schakelen, blijkt de fiets al in het lichtste verzet te staan. Tergend langzaam kruip ik de weg omhoog,slingerend van links naar rechts; om zodoende de schaduw op te zoeken en de steilste gedeelten weg (binnenbochten) te vermijden.
De weg buigt naar rechts en dan ineens... de doorsteek! Op het laatste moment smak ik bijna tegen het asfalt als het lijkt alsof de top al bereikt is,maar de weg nog vals plat door loopt. Naar het noorden strekt zich een wijd panorama van dichtbegroeide berghellingen uit, ondoordringbaar - naar het lijkt zelfs te voet. Na dit uitzicht uitgebreid in me op te hebben genomen wandel ik terug naar de weg en zie Apryll aan komen fietsen; totaal bezweet, moe en erg blij op de top te zijn.
Noordwestelijk en westelijk is het landschap grotendeels gecultiveerd met net geoogste maisvelden, banaanplantages, bergweide en her en der verspreide dorpjes, aaneengeregen door weg 1619. De afdaling is steil en bochtig wat vervelend is, omdat continue hard in de remmen geknepen moet worden en al dat geploeter boven te komen niet beloond wordt met een duizelingwekkend snelle afdaling. De dingen zijn zoals ze zijn...
De rest van de dag blijft de weg steil omhoog, steil naar beneden lopen en na 40 km. zijn we einde Latijn (Maud; weet je nog > San Sebastian Hot Springs!) Wegen als deze lijken karakteristiek te zijn in de bergen van Noord-Thailand en hoewel de uitzichten veelal fantastisch zijn, zoeven we liever over glooiende wegen, die lopen door heuvels of (berg)dalen. Waar het fietsen aangenamer is en de bergen aan de horizon staan. En gelukkig zijn er daar ook voldoende van!
And now in english:
Sweat is pouring down my forehead, my sweaty arms and legs shine in the bright sunlight. I look up, hoping to see blue sky between the thickly covered mountain slope; a sign that the top of the mountain pass would be close. The ascent started out so conveniently and dancing on the pedals, I enjoyed the mountainous views. Until that one sharp curve to the left, after which the road all of the sudden started to follow the mountain ridge and became steeper and steeper. When I, as a last resort to stay on the bike try to shift back, the bike is already in the lightest gear.
Very slowly , I'm crawling up the road, swinging from the left to the right side; in search of shade and avoiding the steepest parts of the road (inside of the curve.) The road bends to the right and then...The Pass!! Finally, I almost crash on the asphalt when it appears that the top has already been reached, while in reality the road is still climbing slightly. A wide panorama stretches out north with thick grown mountain slopes, apparently un-crossable, even on foot. After contemplating this view for a while, I walk back to the road, and see Apryll climbing the last bit towards the 1115 meter pass; pouring sweat and happy to be at the top. Northwest a mostly cultivated landscape unfolds with recently harvested corn fields, banana plantations, meadow land and every now and then small villages, connected by road 1619.
The descent is steep and curvy, which is annoying because of the need for continuous hard braking, instead of our struggling to reach the top being rewarded with a funkadelic fast downhill...The rest of the day, the road remains climbing and then sinking hard. After 40 km, we are ready to call it a day. Roads like these appear to be characteristic in the mountains of northern Thailand. We prefer easy gliding, following roads that lead us through rolling hills and valleys where the cycling goes easier, with panoramic views of the mountains on the horizon.
----------------------------------------------------------------------------------
Apryll's Blank Pages
My journal greeted me with blank pages. Me, sitting on our bamboo porch, morning sun soaking in after a cold night high in the hills. The thermometer had dropped to 10C, we were happy to see the sun, to feel the warm rays!I looked down at these pages, enjoying the smooth, white surface they looked so clean. I could relate to these blank pages, my mind and body felt clean too. We had gotten out of the busy valleys, now the air was filled with singing. Birds and insects were in harmony with the rush of a distant waterfall, my ears were at peace. They no longer were filled with the buzz of scooters and cars, zooming from place to place, the hustle of market streets, that shallow huummmm of money. All this now seemed so far away.
Up here at the Akha Hill House I was able to detach from the shitty consumer mentality that is swallowing these populated areas whole, in one clean GLUP! In Mae Sai, on our 'border run' for a new Thai visa we were witnesses to a big show of mad shopping. It was New Years weekend when we arrived and the city was full of Thai tourists, the 6 lane road through town was jammed packed. Large silver vans were running, people to and from the border. Most had a 4 day weekend, many drove some 900 km from Bangkok to come and shop. The markets were full of cheap plastic stuffs that no one needs, but many houses are full of...all day the side walks were crowded, shoppers with their plastic bags full of plastic stuff, cheap VCD's, and cheap clothes, and on and on!!
We crosses over to Tacahelek in Myanmar and were greeted with the same that lie across the bridge in Mae Sai, many venders tried harder to make a sale, "Marlboro- 200 Baht!!" The stalls were full of sunglasses, clothing, VCD's and CD's, kitchen goods, and snacks...not far from here we walked up to a temple. The steep hillside was littered with plastic bags, bottles and discarded shoes. Children were busy fighting over a basket, shouting at each other. My throat had begun to hurt from the toxic smoke of burning plastic hanging in this valley, with no way to escape over the mountains, my mind also was hurting from the overwhelming show of lost values. Where quantity hard won over quality!
How can people give up a simple lifestyle so easily, replacing it with the slime of money, placing things above a quiet hillside, above a less stressful existence? Perhaps the illusion that wilderness, and simple lifestyles will always be there convince folks to pack-up and move into the city. It seems to me that at the rate the earth is being cut up, and sold for another housing development, or shopping center some of these wild places should be saved for the present, as well as for our future!
In these quiet places I find myself feeling most at home, a natural belonging somewhere settles in me when I get away from over developed areas. My mind and soul drain out all these busy thoughts, and I find myself empty and clean as a blank page.
En nu in Nederlands:
Mijn dagboek begroette me me lege pagina's. Ik, zittende op een bamboeverande, genietende van de vroege zonnestralen na een koude nacht hoog in de heuvels. De thermometer had een laag van 10 graden Celsius, we waren blij de zon te zien en te voelen! Ik keek neer op deze pagina's en genoot van het gladde, witte oppervlak, dat zo schoon leek. Ik kon me vereenzelven met deze lege pagina's, mijn gedachten en lichaam voelden eveneens schoon. We hadden een weg uit de druke valleien gevonden en de lucht was gevuld met gezang. Vogels en insecten waren in harmonie met het geruis van een waterval in de verte, mijn oren waren rustig.Niet langer gevuld met het lawaai van scooters en auto's, razende van plaats naar plaats, de onrust van marktstraatjes, dat eentonige gerinkel van geld; dit alles leek nu zo ver weg.
Hier boven bij het 'Akha Hill House' was het mogelijk om mezelf te verwijderen van de rotte spendeer mentaliteit die deze bevolkte gebieden in haar greep houdt. In Mae Sai, tijdens onze 'border run' voor een nieuw Thais visum waren we getuige van een grote show van ziekelijk winkelen. Het was Oudejaarsweekend toen we aankwamen en de stad was gevuld met Thaise toeristen, en de zesbaansweg in de stad was een lange file. Grote zilveren busjes vervoerden mensen van en naar de grens. De meesten hadden een vierdaags weekend, en velen reden 900 km. van Bangkok om te winkelen. De markten waren gevuld met goedkope plastic
rommel die niemand nodig heeft, terwijl vele huizen gevuld zijn met... De gehele dag waren de stoepen dichtgepakt, winkelend publiek met hun plastic tassen vol met plastic spullen, goedkope VCD's en goedkope kleding etc. etc...
We kruisten de rivier naar Tachilek in Myanmar en werden begroet met hetzelfde als aan de andere kant in Mae Sai, vele
straatvenders druk in de weer om verkopen te maken, "Marlboro - 200 Baht!". De standjes gevuld met zonnebrillen, kleding,
VCD's en CD's, keukengerei en snacks... Niet ver van hier liepen we naar een tempel, de steile helling gevuld met plastic tassen en zakjes, flessen en schoenen. Kinderen waren in de weer, vechten om een mand, naar elkaar schreeuwend. Mijn keel was begonnen pijn te doen van de giftige rook veroorzaakt door het verbranden van plastic, die in de vallei bleef hangen - geblokkeerd door de bergen. Mijn gedachten werden ook gepijnigd door de overheersende show van verloren waarden. Daar waar kwantiteit prevaleert boven kwaliteit!
Hoe kunnen mensen een eenvoudige levenswijze zo eenvoudig opgeven, het vervangen met het verwerpelijke geld, materieel bezit boven een rustige berghelling plaatsen, boven een veel minder gestresst bestaan? Misschien de illusie dat wildernis, en eenvoudige levenswijzen er zijn om mensen ervan te overtuigen hun spullen te pakken en naar de stad te verhuizen. Het lijkt mij, dat het tempo waarmee de aarde vernietigd wordt, en verkocht wordt voor weer een stedelijke uitbreiding, of winkelcentrum, dat sommige van deze wilde plaatsen behouden moeten worden voor nu en voor later!
In deze rustige plaatsen voel ik me het meest thuis, een natuurlijk 'behoren tot' wanneer ik wegga uit ontwikkelde gebieden. Mijn gedachten en ziel trekken de mantel van al deze drukke gedachten uit en ik ben leeg en puur als een lege pagina.
De weg buigt naar rechts en dan ineens... de doorsteek! Op het laatste moment smak ik bijna tegen het asfalt als het lijkt alsof de top al bereikt is,maar de weg nog vals plat door loopt. Naar het noorden strekt zich een wijd panorama van dichtbegroeide berghellingen uit, ondoordringbaar - naar het lijkt zelfs te voet. Na dit uitzicht uitgebreid in me op te hebben genomen wandel ik terug naar de weg en zie Apryll aan komen fietsen; totaal bezweet, moe en erg blij op de top te zijn.
Noordwestelijk en westelijk is het landschap grotendeels gecultiveerd met net geoogste maisvelden, banaanplantages, bergweide en her en der verspreide dorpjes, aaneengeregen door weg 1619. De afdaling is steil en bochtig wat vervelend is, omdat continue hard in de remmen geknepen moet worden en al dat geploeter boven te komen niet beloond wordt met een duizelingwekkend snelle afdaling. De dingen zijn zoals ze zijn...
De rest van de dag blijft de weg steil omhoog, steil naar beneden lopen en na 40 km. zijn we einde Latijn (Maud; weet je nog > San Sebastian Hot Springs!) Wegen als deze lijken karakteristiek te zijn in de bergen van Noord-Thailand en hoewel de uitzichten veelal fantastisch zijn, zoeven we liever over glooiende wegen, die lopen door heuvels of (berg)dalen. Waar het fietsen aangenamer is en de bergen aan de horizon staan. En gelukkig zijn er daar ook voldoende van!
And now in english:
Sweat is pouring down my forehead, my sweaty arms and legs shine in the bright sunlight. I look up, hoping to see blue sky between the thickly covered mountain slope; a sign that the top of the mountain pass would be close. The ascent started out so conveniently and dancing on the pedals, I enjoyed the mountainous views. Until that one sharp curve to the left, after which the road all of the sudden started to follow the mountain ridge and became steeper and steeper. When I, as a last resort to stay on the bike try to shift back, the bike is already in the lightest gear.
Very slowly , I'm crawling up the road, swinging from the left to the right side; in search of shade and avoiding the steepest parts of the road (inside of the curve.) The road bends to the right and then...The Pass!! Finally, I almost crash on the asphalt when it appears that the top has already been reached, while in reality the road is still climbing slightly. A wide panorama stretches out north with thick grown mountain slopes, apparently un-crossable, even on foot. After contemplating this view for a while, I walk back to the road, and see Apryll climbing the last bit towards the 1115 meter pass; pouring sweat and happy to be at the top. Northwest a mostly cultivated landscape unfolds with recently harvested corn fields, banana plantations, meadow land and every now and then small villages, connected by road 1619.
The descent is steep and curvy, which is annoying because of the need for continuous hard braking, instead of our struggling to reach the top being rewarded with a funkadelic fast downhill...The rest of the day, the road remains climbing and then sinking hard. After 40 km, we are ready to call it a day. Roads like these appear to be characteristic in the mountains of northern Thailand. We prefer easy gliding, following roads that lead us through rolling hills and valleys where the cycling goes easier, with panoramic views of the mountains on the horizon.
----------------------------------------------------------------------------------
Apryll's Blank Pages
My journal greeted me with blank pages. Me, sitting on our bamboo porch, morning sun soaking in after a cold night high in the hills. The thermometer had dropped to 10C, we were happy to see the sun, to feel the warm rays!I looked down at these pages, enjoying the smooth, white surface they looked so clean. I could relate to these blank pages, my mind and body felt clean too. We had gotten out of the busy valleys, now the air was filled with singing. Birds and insects were in harmony with the rush of a distant waterfall, my ears were at peace. They no longer were filled with the buzz of scooters and cars, zooming from place to place, the hustle of market streets, that shallow huummmm of money. All this now seemed so far away.
Up here at the Akha Hill House I was able to detach from the shitty consumer mentality that is swallowing these populated areas whole, in one clean GLUP! In Mae Sai, on our 'border run' for a new Thai visa we were witnesses to a big show of mad shopping. It was New Years weekend when we arrived and the city was full of Thai tourists, the 6 lane road through town was jammed packed. Large silver vans were running, people to and from the border. Most had a 4 day weekend, many drove some 900 km from Bangkok to come and shop. The markets were full of cheap plastic stuffs that no one needs, but many houses are full of...all day the side walks were crowded, shoppers with their plastic bags full of plastic stuff, cheap VCD's, and cheap clothes, and on and on!!
We crosses over to Tacahelek in Myanmar and were greeted with the same that lie across the bridge in Mae Sai, many venders tried harder to make a sale, "Marlboro- 200 Baht!!" The stalls were full of sunglasses, clothing, VCD's and CD's, kitchen goods, and snacks...not far from here we walked up to a temple. The steep hillside was littered with plastic bags, bottles and discarded shoes. Children were busy fighting over a basket, shouting at each other. My throat had begun to hurt from the toxic smoke of burning plastic hanging in this valley, with no way to escape over the mountains, my mind also was hurting from the overwhelming show of lost values. Where quantity hard won over quality!
How can people give up a simple lifestyle so easily, replacing it with the slime of money, placing things above a quiet hillside, above a less stressful existence? Perhaps the illusion that wilderness, and simple lifestyles will always be there convince folks to pack-up and move into the city. It seems to me that at the rate the earth is being cut up, and sold for another housing development, or shopping center some of these wild places should be saved for the present, as well as for our future!
In these quiet places I find myself feeling most at home, a natural belonging somewhere settles in me when I get away from over developed areas. My mind and soul drain out all these busy thoughts, and I find myself empty and clean as a blank page.
En nu in Nederlands:
Mijn dagboek begroette me me lege pagina's. Ik, zittende op een bamboeverande, genietende van de vroege zonnestralen na een koude nacht hoog in de heuvels. De thermometer had een laag van 10 graden Celsius, we waren blij de zon te zien en te voelen! Ik keek neer op deze pagina's en genoot van het gladde, witte oppervlak, dat zo schoon leek. Ik kon me vereenzelven met deze lege pagina's, mijn gedachten en lichaam voelden eveneens schoon. We hadden een weg uit de druke valleien gevonden en de lucht was gevuld met gezang. Vogels en insecten waren in harmonie met het geruis van een waterval in de verte, mijn oren waren rustig.Niet langer gevuld met het lawaai van scooters en auto's, razende van plaats naar plaats, de onrust van marktstraatjes, dat eentonige gerinkel van geld; dit alles leek nu zo ver weg.
Hier boven bij het 'Akha Hill House' was het mogelijk om mezelf te verwijderen van de rotte spendeer mentaliteit die deze bevolkte gebieden in haar greep houdt. In Mae Sai, tijdens onze 'border run' voor een nieuw Thais visum waren we getuige van een grote show van ziekelijk winkelen. Het was Oudejaarsweekend toen we aankwamen en de stad was gevuld met Thaise toeristen, en de zesbaansweg in de stad was een lange file. Grote zilveren busjes vervoerden mensen van en naar de grens. De meesten hadden een vierdaags weekend, en velen reden 900 km. van Bangkok om te winkelen. De markten waren gevuld met goedkope plastic
rommel die niemand nodig heeft, terwijl vele huizen gevuld zijn met... De gehele dag waren de stoepen dichtgepakt, winkelend publiek met hun plastic tassen vol met plastic spullen, goedkope VCD's en goedkope kleding etc. etc...
We kruisten de rivier naar Tachilek in Myanmar en werden begroet met hetzelfde als aan de andere kant in Mae Sai, vele
straatvenders druk in de weer om verkopen te maken, "Marlboro - 200 Baht!". De standjes gevuld met zonnebrillen, kleding,
VCD's en CD's, keukengerei en snacks... Niet ver van hier liepen we naar een tempel, de steile helling gevuld met plastic tassen en zakjes, flessen en schoenen. Kinderen waren in de weer, vechten om een mand, naar elkaar schreeuwend. Mijn keel was begonnen pijn te doen van de giftige rook veroorzaakt door het verbranden van plastic, die in de vallei bleef hangen - geblokkeerd door de bergen. Mijn gedachten werden ook gepijnigd door de overheersende show van verloren waarden. Daar waar kwantiteit prevaleert boven kwaliteit!
Hoe kunnen mensen een eenvoudige levenswijze zo eenvoudig opgeven, het vervangen met het verwerpelijke geld, materieel bezit boven een rustige berghelling plaatsen, boven een veel minder gestresst bestaan? Misschien de illusie dat wildernis, en eenvoudige levenswijzen er zijn om mensen ervan te overtuigen hun spullen te pakken en naar de stad te verhuizen. Het lijkt mij, dat het tempo waarmee de aarde vernietigd wordt, en verkocht wordt voor weer een stedelijke uitbreiding, of winkelcentrum, dat sommige van deze wilde plaatsen behouden moeten worden voor nu en voor later!
In deze rustige plaatsen voel ik me het meest thuis, een natuurlijk 'behoren tot' wanneer ik wegga uit ontwikkelde gebieden. Mijn gedachten en ziel trekken de mantel van al deze drukke gedachten uit en ik ben leeg en puur als een lege pagina.
-
04 Januari 2008 - 15:28
Littlebird:
Well said! Crazy mountain passes and crazy people! The land looks beautiful, as do both of you! Awesome photo's! -
04 Januari 2008 - 16:41
Maud Ja Sista:
hee joost, mooie fotos, interessante kleding ook, die je aan hebt (hihihihih)
Ook interessant!!
De kern van jouw verhaal komt overeen met 'de mijne'. Ondanks jij in Thailand zit en ik in Engeland en we elkaar al minstens 3 maanden niet meer echt gesproken hebben, toch voel ik een sterke verbondenheid, Joost ik probeer deze zomer vanaf Mei tot September/Oktober echt over te komen, met Lou, naar Montana: werken en jullie op zoeken.
Little Bird heeft me een adres gegeven van een Internationaal georienteerd Outdoorbedrijfje. Wie weet komt 'onze pa' ook een paar maanden over.
Terwijl bij jouw het zweet van je ledematen gutst, heb ik vandaag een bergwandeling in de sneeuw gemaakt!!!
Lachen!!!
En ja, ik herinder me de San Sebastian fietstocht, mentaal totaal afgestompt/gebroken.
groetjes Maud
-
04 Januari 2008 - 16:42
Nogmaals Maud:
OOk de beste wensen!!
Jullie zien er trouwens erg gezond uit!!
Groetjes ook van LOU -
04 Januari 2008 - 16:52
Swami Frogananda:
My heart is overwhelmed with emotion as I read your beautiful story and view your amazing images. It's as if waking from a long, restless sleep on a stormy night into a beautiful, calm sunshiney day in a forest with water droplets on every branch casting ten thousand rainbow prisms in every direction. Like inhaling deeply the sweet fragrant air and peace of the mountains after a nightmareish stint in the mad rush of consumer crazy Babylon. Thank-you for sharing your experiences with us all!
Bliss-blessings to you both! -
04 Januari 2008 - 20:37
Ariën:
HALLO LIEVE GOED BRUIN EN GEZOND ERUITZIENDE MENSEN, DE ALLERBESTE WENSEN VOOR 2008. VEEL RUST EN VREDE EN DAT KUNNEN WE GELUKKIG VOOR 98% ZO ONGEVEER ??????????????ZELF EN SAMEN MET ANDEREN EEN INVULLING GEVEN.
DAT KARRETJE VAN MAUD DOET HET WEL GOED!!!!!
FIJN OM WEER VAN JULLIE BELEVENISSEN MEE TE MOGEN GENIETEN. GROETEN UIT DONGEN -
05 Januari 2008 - 10:32
André En Ria:
Allereerst onze beste wensen voor het nieuwe jaar aan jullie beiden.
Hebben gisterenmiddag de nieuwjaarsborrel met de Verbovens ten onze huize gehouden.Keerden om 18.00 uur voldaan weer huiswaarts(althans dat dachten we waarneembaar te zien op de gezichten).
Pa vertrekt morgenmiddag voor enkele dagen naar Frankrijk voor zijn werk.Wat een internationaal gezin zeg.
Wensen jullie nog veel plezier;veel kracht in de beentjes en tot het volgende.Foto's waren weer heel mooi;zeg wat passen jullie al heel mooi op één plaatje.Groetjes en houdoe! -
05 Januari 2008 - 11:15
Harold:
Dear Joost and April,
Again very beautiful words, realy like to read your stories!
Enjoy and indeed keep on exploring and off course a very happy, joyful and amazing 2008
Biking Harry (not now at the momoment, but will within a few days)
-
06 Januari 2008 - 14:44
Toos En Piet:
Luitjes, de beste wensen voor 2008! idd, mooie fotoos weer. En je weet het Joost, probeer ieder in zijn/haar eigenwaarde te laten.Heel veel groetjes vanuit Kleindongen. -
06 Januari 2008 - 17:51
Andrea:
Gelukkig nieuwjaar voor jullie bijde
Het is fijn om al die zonnige verhalen te lezen ,Stuur er maar wat van naar hier .Dat heeft dit koude kikkerlandje wel nodig .De zon doet jullie in elk geval wel goed ,jullie zien er goed uit
Mooie foto,s
Gegroet Andrea -
15 Januari 2008 - 19:43
FAMILIE In 't GROEN.:
Ha die Joost en Apryll .Voor jullie ook nog een gelukkig en voorspoedig 2008. en heel veel fiets plezier. Jullie zien er hartstikke goed uit .en hebben het geweldig naar de zin aan de fotookes te zien .Leuk jullie avonturen weer gelezen te hebben .Geniet lekker verder ,en denk af en toe aan het thuisfront.Het gaat jullie goed .we wachten in spanning op 't volgende verslag van jullie reis ..HOUDOE en een groet uit DONGENVAART van de FAMILIE in 't GROEN.. -
16 Januari 2008 - 15:42
Fam Snoeren:
Hoi Joost en Apryll
Eerst nog een geweldig 2008 toe gewenst
met veel fiets plezier,en weinig pech.
Het blijf geweldig om jou reis hier in Dongenvaart te lezen,en dat jullie het daar zo naar je zin hebben,afgezien van de steile hellingen.Geniet ervan!!!!
tot de volgende keer
Groetjes Martijn Truus Stan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
